Tak, jak funkcjonowanie w polityce (takim, jaki jest) Komorowskiego jest dla mnie zagadką, to tym samym staje się dla mnie przypadek Bieńkowskiej.
Wystarczyła krótka rozmowa, gdzie Durczok troszkę konkretniej (przez chwilę) zapytał, troszkę przycisnął, aby z pani wicepremier pokazała się intelektualna wydmuszka.
Pani wicepremier ("nie jestem politykiem"), z karnawałowym makijażem, sztuczne rzęsy, tipsy, żywa gestykulacja, podniesiony głos. Potoczny, wręcz prostaci język wypowiedzi, z przeplatanymi sloganami- " nowa perspektywa, unijne pieniądze, finansowanie przedsiębiorców, najlepsze wykorzystanie środków" itp. Argumentacja swoich racji na poziomie wiejskiego targu, opis rzeczywistości podobnie, czyli- "krótko i na temat".
Wszystko to oczywiscie argumenty ad persona, lecz inaczej nie sposób, aby opisać ten "styl", bo jest to mieszanka dezynwoltury, tupetu i ignorancji, zwana oficjalnie "'byciem dynamicznym na swoim stanowisku".
Coś mi sie widzi, że mamy oto kolejnego figuranta/ słupa, z perfekcyjnie dorobioną, i pielęgnowaną na ministerialno-premierowskim stanowisku legendą.
Reasumując. Prawdę o konsekwencjach tej, perfekcji Bieńkowskiej (to mój "czarny koń"), to poznamy jak przegrają wybory...
183 cm, 88 kg, żona , córka w wieku szkolnym.Polak, katolik, członek PZŁ, praktycznie bez nałogów, chyba że w miłym i sprawdzonym gronie.Na użytek rodziny i własny obserwuję nasze czasy.Jest dużo pytań, mało odpowiedzi i "tylko prawda jest ciekawa".
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
