Ludzie

Kogo by nie zapytał
Każdy powie że żyje w trudzie
I każdy że jest bez winy
Że winni są oni – sukinsyny
Ja jestem niewinny i prawy
I że można ze mną ubić
Interes bez oszustwa obawy
Bo ja szanuję ludzi
Moje każde słowo
Zaufanie budzi
Z tego co siebie znam
O sprawy bliźniego
Jak o swoje dbam
I jak do tej pory
Nikt nie skarżył się
na moje wytwory
Całego siebie wkładam
W to co na półkę wykładam
I wydaje mi się że tak panowie jak i panie
Mają o sobie takie samo jak ja zdanie
Jeśli by tak w rzeczy samej było
To prawnikom by kiepsko się żyło
A tymczasem prawnicy dobrze się mają
I sądy nie zawsze wszystkie sprawy
Z wokandy co dnia rozpatrzyć zdołają.
Jak widać spór się budzi
Pomiędzy rzeczywistością
A wypowiedziami ludzi
Gdzie w takim razie prawdy szukać?
A może lepiej w głowę się postukać
I zadać logice retoryczne pytanie
Czy konieczne jest prawdy szukanie?
Wszak ludzie od samego zarania
Mają o sobie same dobre zdania
I chociaż wszyscy wiedzą, że taki stan
Wprowadza do życia bałagan
To wraz swych zdań nie zmieniają
No i w tym bałaganie już wiele tysiącleci trwają
To też na zakończenie powiedzieć wypadało by
- Życie nie zawsze wymaga stawiania kropki nad i