Czasoprzestrzeń bynajmniej nie urojona

Witam!

Ta notka wraz ze zdjęciami znajduje się również na mojej stronie, więc może ktoś będzie miał ochotę przeczytać ją z wklejonymi obrazkami:

 http://www.grawitor.pl/?page_id=379


O traktrysie oraz pseudosferze inaczej.

Z dedykacją dla profesora Arkadiusza Jadczyka

(natchniona jego notkami:

http://arkadiusz.jadczyk.salon24.pl/507464.html

http://arkadiusz.jadczyk.salon24.pl/512602.html

oraz zalinkową stroną tamże:

http://www.swiatmatematyki.pl/index.php?p=182 )

oraz Wszystkich Tych, którzy pragną dociekać prawdy.

Na poczatek proponuje żebyś zerknął na rysunek: 

Co na nim widać? Traktrysa jest umieszczona na współrzędnych czasu i przestrzeni. I nie ma tu czasu ujemnego ani urojonego, a współrzędna przestrzeni wyznacza dwa przeciwne kierunki działania (ruchu) do punktu zerowego znajdującego się na współrzędnej przestrzeni lub od punktu zerowego. Tę traktrysę nazwałam sobie „kapeluszem wiedzmy Margo”.

Proponuję, abyś zerknął na drugi rysunek

 

Ta traktrysa jest umieszczona także na współrzędnych czasu i przestrzeni. I nie ma tu czasu ujemnego ani urojonego, a współrzędna przestrzeni wyznacza dwa przeciwne kierunki działania (ruchu). Tę traktrysę nazwałam sobie „zdjętym kapeluszem wiedzmy Margo”. A teraz porównaj obie traktrysy. Rys.


 

Są one usytuowane względem siebie pod kątem 90 stopni tak, jak linie sił elektrycznych względem magnetycznych. Mało tego, traktrysy są geodezyjnymi. Czerwona równikową, a niebieska południkową. I gdy krzywizna dodatnia wzrasta dla geodezyjnej równikowej, to ujemna krzywizna geodezyjne południkowej także wzrasta symetrycznie. Widać to na kolejnym rysunku, gdzie współrzędnymi jest prędkość i krzywizna:

Teraz można zaobserwować, jak w przestrzeni następuje transformacja pola magnetycznego względem linii sił elektrycznych. I tak, jak napisałam w poprzedniej notce: Górna część podwójnej pseudosfery to pole magnetyczne z biegunem dodatnim na przykład. Dolna część to pole magnetyczne z biegunem o przeciwnym znaku czyli ujemnym. (Może na przykład we wnętrzu atomu wodoru oba bieguny mogą reprezentować tak zwany proton w środku?) A to, co znajduje się na płaszczyźnie euklidesowej, tu widać:



to geodezyjna równikowa - pola elektrycznego o krzywiźnie, którą przyrównujemy do euklidesowej płaszczyzny czyli krzywiźnie zerowej płaszczyzny odniesienia. Krzywizna ta ulega zmianie względem zmiany prędkości i pędu. Razem całość „pseudosfery” tworzy pole grawitacyjne ( w dużym uproszczeniu)

W ten sposób tworzy się cząstka materii (czerwony punkt) oddziaływania elektrycznego (o dodatniej krzywiźnie) umiejscowiona w polu magnetycznym (o ujemnej krzywiźnie). Razem współtworzą pole grawitacyjne.
 

A na czym polega obserwowanie cząstek i antycząstek? Jedne poruszają sie do przodu w przestrzeni, a drugie odwrotnie? Gdy zmienia się promień okręgu c , zmienia sie krzywizna k (geometria toru ruchu cząstki). Gdy zmienia sie energia E =k * 2 Pi*v , zmienia sie pęd cząstki lub prędkość obiektu materii.

Także na tej samej zasadzie przebiega transformacja geometrii Grawitora fotonowego do postaci modelu atomu wodoru, który nazwałam “kandelabrem” wiedżmy Margo. Na zdjęciu elektron - cząstka w ruchu (część traktrysy czerwonej) oraz antycząstka - pozyton w ruchu (część traktrysy czerwonej przedstawiająca jej ruch w przeciwnym kierunku przestrzeni niż ruch cząstki. W samym środku pola (wierzchołki niebieskiej traktrysy - gdy prędkość staje się zerowa) znajduje się proton o dwóch biegunach magnetycznych (niebieski), a jego antycząstka tworzy pole magnetyczne.

 

M.M.Boratyńska