Sentencje Kisiela

Jestem świeżo po lekturze Rzeczy najmniejszych Stefana Kisielewskiego. Jest to zbiór jego sentencji autora. Kisiel to jeden z największych polskich myślicieli XX w. Poniżej dzielę się kilkunastoma wybranymi sentencjami z przeczytanej książeczki, dla mnie najistotniejszymi, tymi które wywarły na mnie największe wrażenia bądź poraziły trafnością. Umieszczam je gdyż myśli Kisiela czytać warto i na pewno na poczytaniu tych sentencji można tylko zyskać. Z drugiej strony także po to, bym sam mógł łatwo do nich wracać. Jeśli ktoś ma ochotę zachęcam do dzielenia się pod spodem swoimi ulubionymi sentencjami Kisiela oraz komentowania tych zaproponowanych przeze mnie.

Sentencje Kisiela przytaczam na brązowo. Kolorem tradycyjnym moje komentarze pod wybranymi.

 

Myśli polityczne

 

Rządzący zawsze lubią tłumić wolność, chodzi więc o samoczynne prawa, dające rządzonym instrument indywidualnej i zbiorowej obrony.

 

W Polsce niestety rządzącym wolno niemal wszystko. Prawo jest tak niejasne, że niemal przed niczym nie chroni. Szkoda że nasi rządzący nie czytają Kisiela. Pytania, czy oni w ogóle coś czytają…

 

Polityka nie powinna zamącać biegu prywatnego życia zwykłych ludzi.

 

Otóż to! Politycy powinni zajmować się polityką na najwyższych szczeblach, dyplomacją itp. Natomiast niech ludzie sami zadbają o swoje życie. A zrobią to bez wątpienia lepiej niż tysiące idiotycznych ustaw.

 

Politycy utożsamiają często swe dążenia osobiste z celami ludzkości.

 

Co widać choćby na naszym rodzimym podwórku… Vide Jarosław Kaczyński.

 

Większość formułuje się przypadkowo, mniejszość świadomie.

 

To również widać w naszej rzeczywistości bardzo wyraźnie. Ale jak to mówią niektórzy, tylko zdrowe ryby płyną pod prąd.

 

Wiara w utopię odbiera wiarę w doświadczenie

 

Demokracja pociąga, gdy jej nie ma.

 

Nigdy jeszcze nowe bronie nie uniemożliwiły wojny, nie dokonało tego zresztą również rozbrojenie.

 

Naród

 

Gloryfikacja własnego narodu to akt pogardy dla innych.

 

Myśl szczególnie ciekawa i jak sądzę ważna w kontekście polskiego podejścia do patriotyzmu. Podobnie zresztą interesująca jest myśl kolejna

 

Patriotyzm przesadny upokarza jego wyznawców, patriotyzm przypadkowy bywa najzdrowszy.

 

Narody są egocentryczne. Stąd nieład świata.

 

O wolności

 

Można być samotnym wśród ludzi a wolnym w więzieniu, zarówno bowiem samotność jak i wolność są stanami ducha – nie ciała.

 

Na temat czasu

 

Czas to bogactwo, którego nie można zaoszczędzić: trzeba je wydawać.

 

Nowy Rok zbliża człowieka do śmierci. Cieszą się z tego albo ludzie oczekujący na niebo, albo ludzie bez wyobraźni.

 

Pijackie chóry w święto Nowego Roku to symbol ludzkiej porażki w rozgrywce z czasem.

 

Okrągłe rocznice są nonsensem – wynikają z przypadkowego stosowania systemu dziesiętnego.

 

To sentencja interesująca w kontekście mojej osoby i mojego bloga. Od początku roku na swoim blogu obchodziłem już sporo okrągłych rocznic. Ta myśl otwiera rzeczywiście oczy na ciekawą rzecz. Natomiast mimo wszystko myślę, że człowiek po prostu potrzebuje pewnych schematów i swojego zamiłowania do rocznic, zwłaszcza okrągłych zmieniać nie zamierzam.

 

Szachy

 

Gra w szachy wyrabia logikę, pamięć uwagę, ale przydatne tylko do szachów.

 

Ta myśl o szachach pojawia się u Kisiela wielokrotnie. Jest to dość ciekawe podejście. Osobiście zawsze byłem zdania, że szachy w jakiś sposób na pewno rozwijają myślenie strategiczne etc. Ciekaw jestem co na to zapaleni szachiści.

 

Pesymizm – szkołą optymizmu

 

Na koniec dość długi wywód na temat wyższości pesymizmu nad optymizmem. Przytaczam, bo zaprezentowany sposób myślenia jest mi dość bliski.

 

Istnieje spór, czy bardziej wychowawczo działa na ludzi ukazywania im świata (w literaturze, filmie etc.) zabarwionego pesymizmem czy optymizmem. Jak wiadomo w świecie ludzkim istnieją fragmenty i zdarzenia nastrajające pesymistycznie oraz fragmenty i zdarzenia nastrajające optymistycznie – wybór należy do wychowawcy i twórcy. Wydaje mi się, że bardziej pozytywnie działa pesymizm: przedstawianie w sztuce sytuacji trudnych, posępnych, bez wyjścia, pobudza odbiorcę do poszukiwania celu i sensu życia, dynamizuje go, każe mu samemu szukać wyjścia, oswaja go z trudnościami świata: zetknięcie się z jasnymi stronami życia działa potem jak zachęta i pokrzepienie. Wybór natomiast wyłącznie fragmentów jasnych, nastrajających optymistycznie, może w późniejszej konfrontacji z istniejącymi w życiu fragmentami ciemnymi wywołać zwątpienie, niewiarę, depresję, klęskę zgoła. Opowiadam się więc za twórczym pesymizmem: nie jest to paradoks: wychowani na swych posępnych tragediach Grecy byli narodem niezwykle twórczym.