Jestem świeżo po lekturze aforyzmów Mikołaja Gogola. Kilka dni temu czytałem też Rewizora tego samego autora. Z czytelnikami mojego bloga chciałbym podzielić się wybranymi aforyzmami, które wydały mi się najciekawsze i mogą najbardziej ubogacać. Jasne, niektóre z nich mogą wyglądać na truizmy. Ale chwila refleksji nie zaszkodzi.
1. O Bogu i religii
Nie trzeba usprawiedliwiać się przed światem, sądzić bowiem nas będzie Bóg, a nie świat.
Skąd mamy wiedzieć, kto z nas jest większy, kto lepszy, skoro pierwsi będą ostatnimi, a ostatni pierwszymi?
Jeśli nie chcesz rozczarować się do ludzi, patrz na nich tak, jak każe czynić to Chrystus.
Chrystus nie nakazał nam być przyjaciółmi, nakazał nam być braćmi.
Ludzkość dzisiaj dlatego błądzi, że uważa, iż wystarczy pracować dla siebie miast dla Boga.
Gdyby Bóg nie wkraczał niekiedy sam do akcji, ludzie ginęliby od własnej głupoty.
Ogromne jest bohaterstwo tego człowieka, który nie zaznawszy łaski nie odszedł od Boga i niesie krzyż cięższy od innych krzyży, krzyż duchowej ciemności.
Co najmniej połowy naszych grzechów nie dostrzegamy sami, stąd konieczne jest, aby wytykali nam je inni.
Mniej zła wyrządzają bezbożnicy, niż obłudni kaznodzieje, którzy mają odwagę wypowiadać imię Boga swymi niegodnymi ustami.
Talent jest darem Bożym i biada temu, kto go sobie lekceważy.
2. Inne
Trzeba mieć w sobie wiele miłości, aby nasza krytyka skierowana przeciwko innemu człowiekowi wyszła mu na dobre.
Przestając myśleć o sobie, zaczynamy myśleć o sobie naprawdę.
Nigdy nie jesteśmy tak biedni, aby nie stać nas było na udzielenie pomocy bliźniemu.
Nieżywienie nienawiści do wrogów osobistych – to początek miłości.
Tylko pożyteczna praca sprawia radość naszej duszy.
Niebezpieczeństwa czyhają na nas właśnie wtedy, gdy nam się wydaje, że dobijamy do bezpiecznego brzegu i osiągamy upragniony spokój.
Każdemu wydaje się, że na miejscu swego bliźniego mógłby przysporzyć światu wiele dobra. A nie przyjdzie mu do głowy, że mógłby to równie dobrze zrobić na swoim.
Sztuka to tworzenie, a nie niszczenie.
3. Na wesoło
(wybrane spośród cytatów zaproponowanych przez redaktora Aforyzmów z Rewizora; bez czytania i kontekstu są trochę mniej śmieszne, ale mimo wszystko; wyjaśnię tylko, że są to wypowiedzi bohaterów dramatu)
A wdowa po podoficerze kłamie, że ją kazałem wychłostać! Łże! Sama siebie wychłostała!
Kiedy był niemowlęciem, mamka upuściła go na ziemię, i odtąd zalatuje od niego trochę wódką.
Jestem świeckim magistrem teologii katolickiej sympatyzującym z odradzającym się w Kościele ruchem tradycjonalistycznym. Tematy najbliższe mi na polu teologii, związane w dużej mierze z moją duchowością, to: liturgia (w tym historia liturgii), mariologia i pobożność maryjna, tradycyjna eklezjologia oraz szeroko pojęta tematyka cierpienia w odniesieniu do Ofiary krzyżowej Jezusa Chrystusa. Przez lata zajmowałem się także relacją przesądów do wiary katolickiej.
W życiu zawodowym zajmuję się redakcją i korektą tekstów (jestem również filologiem polskim) oraz pisaniem. Zapraszam na stronę z poradami językowymi, którą wraz ze współpracownikami prowadzę pod adresem JęzykoweDylematy.pl. Ponadto pracuję w serwisie DziennikParafialny.pl. Moje publikacje można odnaleźć w licznych portalach internetowych oraz czasopismach.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
