Katastrofa TU-154M–analiza spójności wersji oficjalnej-część II

Info z dnia 10 Września 2010: Katastrofa TU-154M – analiza spójności wersji oficjalnej identyfikacji i zwrotu ciał ofiar katastrofy do Polski – część II, wpis ten ukazał się na mojej stronie w dniu 5 Lipca 2010 o godz.23.24

Opracowanie z wykorzystaniem materiału nadesłanego przez Thorgala, Eweliny Kowal  – TnX, oraz wiedzy własnej :)

Na dzień dzisiejszy opinia publiczna nie zna wszystkich szczegółów dotyczących identyfikacji zwłok ofiar katastrofy prezydenckiego Tupolewa. Również nieznana jest dokładność identyfikacji poszczególnych zwłok Ofiar katastrofy TU-154M.

Spośród wszystkich wiadomości dotyczących identyfikacji zwłok pasażerów TU-154M publikowanych w mediach, można wyodrębnić trzy zasadnicze sposoby identyfikacji zwłok:

1. Identyfikacja zwłok „bez problemu” ( wypowiedź Minister Zdrowia Ewy Kopacz). Bezproblemowa identyfikacja oznacza, ze ciała Ofiar katastrofy miały twarze, ręce, stopy, rzeczy osobiste. Katastrofa Tupolewa nie zmieniła wyglądu czy wyrazu twarzy tych osób.

2. Identyfikacja zwłok po cechach szczególnych oraz rzeczach osobistych.
3. Identyfikacja zwłok za pomocą porównania profilu genetycznego DNA.

18:26 - Tylko 14 ciał ofiar jest na tyle dobrze zachowanych, iż identyfikacja może odbyć się bez problemu - poinformowała minister zdrowia Ewa Kopacz. W przypadku kolejnych 20 identyfikacja prawdopodobnie będzie mogła się odbyć dzięki znakom szczególnym - zaznaczyła.

www.rmf24.pl/raport-lech-kaczynski-nie-zyje-2/kaczynski-fakty/news-tragedia-10-kwietnia-podsumowanie-wydarzen-z-niedzieli,nId,272439

Na dzień dzisiejszy opinia publiczna nie wie ile ciał pasażerów TU-154M rozpoznali bliscy oraz krewni, a także nie wie ile ciał oraz szczątków było badanych za pomocą porównania profili genetycznych DNA.

Identyfikacja nieznanych zwłok

Identyfikacja nieznanych zwłok w każdym przypadku musi być poprzedzona oględzinami miejsca ich znalezienia i dokładnym opisem odzieży oraz przedmiotów znalezionych przy zwłokach. Odzież zdjęta ze zwłok powinna być przechowywana do dalszych badań, a następnie wysuszona i prawidłowo oznakowana.

Ustalenie tożsamości

Ustaleniu tożsamości w czasie oględzin zewnętrznych zwłok służy stwierdzenie wielkości (długości) ciała, wagi, płci, wieku, ogólnego stanu odżywienia, cech owłosienia (także poza głową), rysunku i barwy tęczówki, stanu paznokci, znamion barwnikowych skóry, tatuaży, blizn, wszelkiego rodzaju zniekształceń lub uszkodzeń ciała.

Sekcja zwłok

Kolejną czynnością, jaka powinna być przeprowadzona w celu identyfikacji nieznanych zwłok jest sekcja zwłok (sectio cadaveris), która w istocie polega na otwarciu odpowiednimi cięciami, co najmniej trzech głównych jam ciała i zbadaniu zawartych w nich narządów w celu ustalenia przyczyny śmierci i okoliczności jej towarzyszących. W szerszym ujęciu sekcja zwłok oznacza badanie pośmiertne zwłok, obejmujące zarówno oględziny zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Sekcja zwłok pozwala na uzyskanie informacji potrzebnych do ustalenia tożsamości zwłok, a prawidłowe jej wykonanie pozwala ustalić przyczyny zgonu

Metody identyfikacji zwłok

W zależności od okoliczności znalezienia zwłok stosuje się różne metody ich identyfikacji, które zostały opracowane podczas V Konferencji Komisji Interpolu do spraw Identyfikacji Ofiar Katastrof Masowych i Klęsk Żywiołowych, która odbyła się w Lyonie w 1993 roku. Kolejność metod identyfikacji zwłok została podana od metod najbardziej wiarygodnych do metod tylko sugerujących tożsamość.

Kolejność ta przedstawia się następująco: porównanie profilu genetycznego DNA, porównanie odcisków palców, badanie uzębienia i innych danych odontologicznych, badania radiologiczne, porównanie danych medycznych (przebyte zabiegi lecznicze i chirurgiczne), porównanie znaków szczególnych (blizny, tatuaże), porównanie danych rysopisowych, identyfikacja rzeczy osobistych, identyfikacja na podstawie dokumentów ujawnionych przy zwłokach lub szczątkach, rozpoznanie przez świadków, członków rodziny lub znajomych

Kolejnymi metodami które można wykorzystać w procesie identyfikacji zwłok są:

- daktyloskopia
- badanie uzębienia
- metoda superprojekcji
- Metoda Gierasimowa
- Implantoskopia

Nie będziemy rozpisywać poszczególnych metod gdyż nie to jest celem tego wpisu, ale skupimy się najbardziej na badaniach za pomocą porównania kodu genetycznego DNA.

Identyfikacja zwłok za pomocą porównania profilu genetycznego DNA

Poprawna analiza za pomocą porównania profilu genetycznego powinna wyglądać tak:

1. Wpierw musi nastąpić skompletowanie grupy wszystkich szczątków ciał ofiar z miejsca katastrofy. Szczątki zawierają korpusy ciał, jak i mniejsze części, takie jak ręce i nogi i ich fragmenty, aż do całkiem małych szczątków takich jak np. palce, kości, włosy.

W przypadku katastrofy TU-154M skompletowano tylko część, ponieważ 30 kwietnia do Polski przysłano kolejne szczątki. A poza tym w mediach ( patrz program TVP1 „Misja Specjalna ) były wypowiedzi wielu osób którzy przebywali w Smoleńsku po katastrofie a którzy odnajdywali różne szczątki ludzkie ofiar katastrofy.

2. Wśród szczątków 20 osób dosłanych 30 Kwietnia 2010 znajdowały się na pewno fragmenty ciał osób już zidentyfikowanych ( oraz pochowanych ). Aby poprawnie ustalić do jakich osób należą szczątki 20 osób należało stworzyć próby referencyjne ( pobranie DNA ) wszystkich ciał ofiar, w tym ciał które już zostały zidentyfikowane.

źródło: www.rmf24.pl/raport-lech-kaczynski-nie-zyje-2/kaczynski-fakty/news-do-kraju-wrocily-kolejne-szczatki-ofiar-katastrofy-pod,nId,275279

Oczywiście, wśród zidentyfikowanych, były także osoby, które miały ciało nienaruszone i dla nich nie trzeba było wcześniej przygotowywać prób referencyjnych. Mogło to dotyczyć tych 14 ciał zidentyfikowanych „bez problemu”.

Przypomnę, 20 ostatnich osób identyfikowano wg mediów za pomocą porównania DNA.

żródło: wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Poslowie-dowodcy-zaloga-20-osob-niezidentyfikowanych,wid,12188458,wiadomosc.html

3. Pobranie materiału genetycznego od członków rodzin ofiar katastrofy.

ABW rozpoczęła zbieranie materiału genetycznego już w 3 godziny po katastrofie TU-154M

www.rp.pl/artykul/90217,465651_ABW_zbierala_DNA.html

Odtąd policzymy czas potrzebny na przeprowadzenie analiz, ponieważ nie jesteśmy w stanie oszacować czasu dla czynności opisanych w punkcie 1.

4. Ustalenie profili genetycznych kilkuset fragmentów ciał (wg Minister Zdrowia, Ewy Kopacz „przekopano z całą starannością, na głębokość 1 m…” w ich poszukiwaniu 700 metrowy pas” ). Można przypuszczać że różnych szczątków ofiar katastrofy TU-154M było co najmniej kilkaset.

Aby ustalić profil genetyczny kilkuset fragm. ciał wpierw należało zrobić izolację DNA, następnie przeprowadzić PCR oraz odczytać wyniki na maszynie nazywanej sekwenatorem.

Izolacja DNA

Jest to fizykochemiczny proces wydzielenia DNA z tkanki. Genetycy posługują się zmianami pH, rozdrabniają tkankę fizycznie i enzymatycznie, żeby wydobyć DNA z jąder komórkowych.

PCR

Jest to reakcja łańcuchowa enzymu polimerazy. Genialny wynalazek pewnego Amerykanina, który pozwala powielić w bardzo dużej ilości dany konkretny fragment DNA. Jest stosowany w każdym laboratorium genetycznym. Dzięki temu wynalazkowi genetyka poszła do przodu tak szybko.

Sekwenator

Jest to maszyna, która zawiera w sobie super czułą kamerę i laser. Za pomocą tego lasera i kamery rejestruje się i sczytuje sekwencję DNA (DNA jest jak zdanie z wyrazami, dowiadujemy się jakie wyraz posiada litery, a potem jakie zdanie posiada wyrazy).

Niezależnie od liczby prób, dzisiejsze możliwości pozwalają zrobić to w ciągu 3 dni. W tym samym czasie, równolegle (cały czas obliczamy czas minimalny, najszybciej jak można było to zrobić) należy przeprowadzić te same analizy w drugim niezależnym laboratorium kryminalistycznym.

Na pewno w czasie analiz pojawią się niezgodności miedzy tymi dwoma laboratoriami. Im więcej prób tym więcej niezgodności w tak zwanych genetycznych fingerprints (czyli odciskach palca dla danej próbki).

5. Niejasne fingerprints trzeba jeszcze raz powtórzyć w trzecim laboratorium, od początku, czyli wszystkie trzy etapy: izolacja DNA, PCR, sekwenator. To wymaga transportu prób miedzy laboratoriami. Na wszystkie powtórzenia analiz potrzebny jest dodatkowy czas, 3 kolejne dni + 1 dzień radzenia ekspertów nad otrzymanymi wynikami.

6. Kolejnym etapem jest ustalenie liczby osób wśród otrzymanych profili. Każdy profil jest unikalny, trzeba sprawdzić, czy wśród badanej grupy szczątków profile się nie powtarzają, to oznacza, że dane szczątki (na przykład ręka, noga i włosy) należą do tej samej osoby. Trzeba to zrobić, jeśli się chce uczciwie pochować daną osobę. To jest 2 dni pracy, niezależnie od liczby prób, chyba że ta liczba prób przekroczyłaby tysiąc, wtedy czas może się wydłużyć.

7. Kolejnymi etapami są: porównanie profili z próbami referencyjnymi szczątków osób już zidentyfikowanych, oraz odrzucenie z dalszych analiz szczątków które zostały zidentyfikowane (takie szczątki muszą być zwrócone rodzinom, nawet po pochówku, co miało miejsce 30 kwietnia). To są kolejne 2 dni pracy + 1 dzień na konferencję (tego typu analiz nie może robić jedna osoba, musi być to zespół i musi się odbyć narada tego zespołu).

8. Następnie wykonuje się porównanie profili prób pobranych od członków rodzin, z profilami szczątków ofiar katastrofy. To jest 3 dni pracy.

9.W badanych próbkach mogą wystąpić profile niezidentyfikowane. Nie odpowiadają one żadnej ofierze ( w tym wypadku katastrofy ), ale mogą odpowiadać profilom osób pracujących w laboratorium. W analizach trzeba wziąć pod uwagę profile osób technicznych które robiły te analizy. Wystarczy ze te osoby codziennie dotykają tego samego blatu stołu na którym leżą próbki DNA, w takim przypadku osoby te zostawiają swoje DNA. Takie sytuacje zdarzają się dość często. W takich przypadkach analizy trzeba powtórzyć, każde powtórzenie analiz to dodatkowy czas potrzebny na wykonanie kolejnych analiz.

Ile laboratoriów prowadziło analizy profili DNA?

Ktoś mógłby powiedzieć że przecież można skorzystać z kilku laboratoriów...

Nie można prowadzić badań przez podział na 7-9 laboratoriów!!! To jest tak samo szkodliwe jak przeprowadzenie badan tylko w jednym laboratorium!

W przypadku kilku laboratoriów nie ma możliwości aby sprawdzać zgodności wyników. Jak rozstrzygnąć kto ma rację? To jest wykluczone!

Muszą być dwa laboratoria przeprowadzające analizy równolegle oraz trzecie laboratorium które sprawdzi niejasności. Innej możliwości nie ma.

Przykład:

 - laboratorium 1 prowadzi badania nad 25 osobami,
- laboratorium 2 prowadzi badania nad 28 osobami,
- laboratorium 3 prowadzi badania nad 18 osobami,
- laboratorium 3 prowadzi badania nad 25 osobami,

KAŻDE z tych laboratoriów musi mieć swój odpowiednik - równolegle prowadzące badanie laboratorium. ( laboratorium 1 + laboratorium 1A )

Dla 4 laboratoriów muszą być 4 kolejne laboratoria które prowadzą badania równolegle oraz przynajmniej jedno laboratorium sprawdzające i rozstrzygające niejasności, razem 9 laboratoriów.

Powiedzmy ze powstały niejasności miedzy którąś parą laboratoriów na przykład lab1 i lab 1A. W takim przypadku musi się znaleźć kolejne laboratorium ( lab 1 B ) które rozstrzygnie niejasności.

Dla 2 laboratoriów prowadzących analizy, muszą być kolejne 2 laboratoria które te same analizy prowadzi równolegle, i przynajmniej jedno laboratorium które będzie rozstrzygać spory. Razem 5 laboratoriów.

Każde z laboratoriów kryminalistycznych musi mieć certyfikaty a poza tym analiza DNA jest skomplikowanym procesem naukowym, który może być prowadzony jedynie w laboratoriach mających odpowiednie wyposażenie i doświadczenie a wykonujący je eksperci powinni posiadać wysoki stopień wiedzy zawodowej i praktycznej.

Oczywiście musi być zapewniony transport próbek DNA pomiędzy poszczególnymi laboratoriami, jeśli w Smoleńsku byłoby kilka laboratoriów, to z pewnością nie są one na jednej ulicy.

Podsumowanie

Ale podliczmy ile trwa idealnie sprawna i szybka analiza genetyczna szczątków ofiar katastrofy, w której zginęło 96 osób.

Nie wliczając czasu na odnalezienie szczątków na miejscu katastrofy i pobrania materiału genetycznego od członków rodzin, idealnie zorganizowana analiza genetyczna trwa 15 dni (wliczając soboty i niedziele jako pracujące).

Rozpoznanie wszystkich ciał ofiar katastrofy zakończono 21 kwietnia 2010.
Aby identyfikację uznać za rzetelną to musiałaby zostać rozpoczęta  6 kwietnia 2010 ( a więc przed katastrofą )

Przyjmując że identyfikację zwłok za pomocą porównania profilu genetycznego DNA rozpoczęto 11 Kwietnia 2010 a zakończono 21 Kwietnia 2010 ustalono tożsamość ofiar katastrofy pod Smoleńskiem w 10 dni!

Aby wykonać tak szybko identyfikację za pomocą porównania profilu genetycznego DNA musiałby zostać spełnione jednocześnie dwa warunki:

- gdyby nie było konieczności konsultowania wyników analizy z drugim i trzecim laboratorium,
- gdyby ciała nie były rozczłonkowane,

Podział na trzy grupy identyfikacji (DNA, rzeczy osobiste, znaki szczególne oraz identyfikacja nie sprawiająca trudności) jest podziałem sztucznym. W normalnej sytuacji, występuje ciągłość polegająca na tym, że serie łatwych identyfikacji są przeplatane przez trudniejsze, rodziny na bieżąco identyfikują swoich bliskich. Pojawiają się sytuacje problematyczne, które rozwiązuje się używając metod genetycznych.

W przypadku identyfikacji ofiar katastrofy TU-154M wszystkie problematyczne identyfikacje zakończyły się sukcesem. Żadna rodzina, która była zaproszona do Moskwy (przecież wszyscy którzy utracili bliskich powinni tam być) nie wróciła do Polski nie rozpoznając bliskich.

Zadziwiająca skuteczność identyfikacji ofiar katastrofy… a może raczej skuteczność narzuconego scenariusza identyfikacji?

Czy identyfikacja wszystkich szczątków ofiar katastrofy TU-154M była rzetelna ?

Według nas - nie, ale na to pytanie z całą pewnością będzie można odpowiedzieć gdy rodziny ofiar katastrofy TU-154M zdecydują się dokonać ekshumacji zwłok oraz wykonać  badania genetyczne, spektrograficzne i inne.

Na zakończenie należy przypomnieć o pochówku szczątków jednej osoby niezidentyfikowanej, o tym fakcie informował Michał Boni, członek Rady Ministrów.

źródła: fakty.interia.pl/polska/news/na-powazkach-pochowano-12-urn-z-prochami-ofiar,1476449%22

www.edukacjaprawnicza.pl/index.php