Chłopiec do bicia, czyli historia kilku ustaw
Zapewne każdy z nas znał kilka takich osób na które zwalało się wine za każde niepowodzenie. W szkole, rodzinie, czy pracy. Zawsze na takich się wylewa wiadro pomyj i opisuje różnymi inwektywami.
Zgodnie z zasadą jak już wiadomo, że popełniono błąd to robi się wszystko by konsekwencje spadły na kogo innego, czyli chłopca do bicia…
Nasz krajowy chłopiec nazywa się Andrzej i rezyduje w pałacu w Warszawie. Już kilka razy udowodnił, że można go zasypać tomami bubli prawnych i zawsze zrobi to co się od niego wymaga. Raz przepuści syf prawny, innym razem go zawetuje, by ściągnąć na siebie gniew wyborców. Po prostu cudowny człowiek.
Ostatnio dostał od losu prezesa kolejną szansę by się wykazać. W ramach walki z komunizmem partia rządząca, postanowiła zdegradować całą rzeszę oficerów (L)WP. Nie będę nawet chciał dociekać prawdziwych intencji naszych polityków. No ale cóż, gdy ustawa już dotarła do biurka prezydenta, do polityków z rządu w końcu doszło, że tak napisana nie ma prawa wejść w życie. Na całe szczęście jest nasz chłopiec do bicia! Wierchuszka Partii mogła spać spokojnie. Duda zawetuje, wina za utrzymywanie postkomunizmu spadnie na niego, a co do błędów w ustawie, to prezydent tylko się czepia.
I tak można rozpocząć cyrk, że wszyscy są wspaniali i patriotyczni, tylko znowu ten Duda...
