Jestem przykładem na to, że marzenie się spełniają, jeśli bardzo tego chcemy. Każdy powinien mieć w życiu jakiś cel, do którego się dąży. Tzw. metoda małych kroków jest najskuteczniejsza w osiągnięciu wyznaczonego celu. Mnie udało się przejść wszystkie kroki, bez potknięcia doszłam do mety.
Już na początku szkoły średniej wiedziałam, co chcę robić w życiu, kim chcę być.
Większość moich znajomych z wizją swojej przyszłości była jeszcze daleko w lesie.
Koleżanki zazdrościły mi, że mam sprecyzowane plany, że wiem, co będę robić po szkole średniej. Te moje plany związane były z wizażem.
Dlatego podjęłam decyzję, że po zdanej maturze zrobię wszystko, aby wyjechać do Francji. Tam właśnie chciałam nauczyć się swojego zawodu. Wiedziałam, że ukończenie prestiżowej szkoły za granicą ułatwi mi później znalezienie pracy. A poza tym, chciałam zostać mistrzynią w swoim fachu. Jeśli chodzi o naukę języka francuskiego, to poświęciłam jej naprawdę dużo czasu, można powiedzieć, że kosztem innych przedmiotów – fizyka i matematyka w moim zawodzie były zbędne. Szkole chodziłam do klasy z rozszerzonym językiem francuskim, oprócz tego zapisałam się na prywatne lekcje – musiałam dojść do językowej perfekcji.
Zdałam maturę ,z francuskiego oczywiście na pięć. Miałam to szczęcie, że rodzice wspierali mnie w mojej decyzji, po prostu chcieli, żebym była szczęśliwa. Tata nawet zarezerwował mi bilet na prom doFrancji w pierwszej klasie, żeby jego córeczka miała przyjemną, a przede wszystkim wygodną podróż – samolotami boję się latać. Promy nie wzbudzały we mnie strachu.
We Francji spędziłam trzy lata, tyle właśnie trwała moja nauka. Od początku zakładałam, że po tym czasie wracam z powrotem, życie na obczyźnie nie było dla mnie. Osiągnęłam swój cel, zdobyłam ogromną wiedzę i doświadczenie. Teraz mam świetną pracę, w której jestem szanowana i doceniana, a co najważniejsze moja praca jest moja pasją…
Inne tematy w dziale Rozmaitości
