Na naszych oczach widzimy jak ścisła współpraca Rosji z Niemcami, przechodzi w nowy etap współzawodnictwa. Dla Rosji nadarzyła się sposobna sytuacja w postaci okresu bezkrólewia po parlamentarnych wyborach w RFN i fakt że nowa koalicja zapowiadając projekt federalizacji, przechodzi na wyższy etap budowy projektu Świętego Cesarstwa.
Konflikt na granicy Polsko Białoruskiej
Konflikt ten oczywiście jest wielopłaszczyznowy i realizowane dzięki niemu są cele na różnych szczeblach drabiny, od taktyki do strategi. Dla przykładu, z tego najniższego poziomu. Kryzys wybuchł w momencie gdy po stronie białoruskiej prowadzone były manewry szeroko rozumianych wojsk elektronicznych. Jako element ćwiczeń Rosjanie prowadzili nasłuch i identyfikację wszelkiego ruchu w eterze, mogąc w ten sposób identyfikować nasz sposób komunikacji (Straży Granicznej, Policji, Wojska, Straży Pożarnej, Pogotowia Ratunkowego, służb Wojewody ale także takich, które nie są dla nas oczywiste, a pozostają jednak na zapleczu konfliktu, jak np. energetyka, telekomunikacja etc.), a także czas i sposób reakcji na działania strony białoruskiej. Dopóki nie wprowadzono stanu wyjątkowego nasze służby nie miały prawnej możliwości maskowania swojej łączności.
Szukając głównego celu, konflikt ten należy rozpatrywać na poziomie strategicznej komunikacji między Rosją i Niemcami. Gdy prześledzimy sposoby inicjowania konfliktów przez Rosję, to zobaczymy że, generalnie państwo to, nie rozpoczyna pierwsze konfliktu kinetycznego, co jest charakterystyczne dla kultury politycznej Rosji, będącej swoistą syntezą kultury Chińskiej i Mongolskiej. Celem eskalacji przed konfliktem jest wypracowanie takiej pozycji, że działania kinetyczne nie będą uznawane za działania wojenne. Przykładem współczesnym jest Ukraina, która mimo utraty terytoriów na rzecz Rosji, nie jest z nią w formalnym stanie wojny. A historycznie, to samo dotyczy agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku, a wcześniej sposobu przeprowadzenia rozbiorów.
Cel Rosji
Strategicznym celem Rosji jest zmuszenie Niemiec do jak najbardziej siłowej interwencji w państwach swojej strefy wpływów, aby potem powielić schemat interwencji jako pomocy. Z tego punktu widzenia eskalacja i związane z nią poczucie braku bezpieczeństwa w krajach europy środkowej, powoduje ich skonsolidowanie się. Szczególnie, z uwagi na wielkość i położenie, dotyczy to Polski, której asertywność i zakrojona na szeroką skalę ofensywa dyplomatyczna, sprawia wrażenie odzyskiwania sprawczości. Dojmująca jest przy tym konstatacja, że kraje te nie, mogą liczyć na Niemcy.
W ten sposób Rosja komunikuje Niemcom, że tracą wpływy w tej części Europy. Reakcją ad hoc ze strony Niemiec i popierającej ją Francji, była seria telefonów do Moskwy i Mińska, która miała na celu wytrącenie strategicznej inicjatywy, która wytworzyła się po stronie Polski. A może nawet próba utworzenia czegoś na wzór formatu mińskiego. Reakcją bardziej długofalową, jest program nowej koalicji w Niemczech, zakładający federalizację UE. Jest to istotna zmiana w metodzie realizacji celów w polityce Niemiec. Do tej pory opierała się ona na miękkich, głównie ekonomicznych, metodach realizowania swoich interesów. Nawet gdy była to wymuszona zmiana rządów w Grecji i Włoszech, starano się to zrobić w rękawiczkach. Tera Niemcy komunikują wszystkim krają europy, że do argumentów miękkich, dołączy także stosowany jawnie argument siły.
Kto się ugnie, a kto zdecyduje się na otwarty konflikt? Czy Polska podobnie jak w 1939r powie sprawdzam?
Proszę Adminów o umieszczenie tej notki w dziale geopolityka.
