Poniższa praca jest przykładem wyniku moich badań. W tym temacie zbierałam wglądy przez kilka lat w formie błysków (opublikowanych na tym blogu). Gdy mój umysł dojrzał do tematu mogłam z zebranych danych wyciągnąć sedno i skonstruować definicje. Postulaty są bieżącą formą zgromadzonych błysków, uaktualnioną przez mój bieżący umysł, który cały czas się rozwija.
Inspiracja w sztuce podlega innym uwarunkowaniom, nie mam doświadczeń w tym zakresie.
DEFINICJE:
Inspiracja to - odpowiedź umysłu na grupę bodźców poznawczych ukierunkowujących i aktywizujących procesy twórcze.
Natchnienie to - strumień inspiracji.
Twórczość poznawcza to - proces umysłowy prowadzący do kreacji nowych reprezentacji umysłowych.
Wartość inspiracji to - potencjał ilościowy i jakościowy inspiracji.
Potencjał ilościowy inspiracji to - zbiór wykreowanych treści.
Potencjał jakościowy inspiracji to - pojemność definicyjna wykreowanych teorii.
Umysł twórczy to - stan umysłu, który umożliwia kreację.
Próg poznawczy to - blokada poznawcza wynikająca z braku ukierunkowanej sieci skojarzeń.
Pokonanie progu poznawczego to - przesunięcie poznawcze w odsłonięty obszar badań.
Przesunięcie poznawcze to - otwarcie nowej sieci skojarzeń w procesach tworzenia.
Zasianie nowych skojarzeń to - wprowadzenie do pamięci roboczej i podświadomości pojęć, które chcemy badać.
Skojarzenia ciężkie - uwalniają procesy twórcze na dużych, wielopoziomowych sieciach skojarzeń.
Skojarzenia lekkie - aktywizują posiadane reprezentacje umysłowe.
Aktywna sieć skojarzeń - wzbudzona sieć skojarzeń w swojej części świadomej i podświadomej. Ona stanowi fundament tworzenia nowych treści.
Fundament poznawczy - posiadane wcześniej treści poznawcze w stanie potencjału twórczego.
Aktywacja sieci skojarzeń - wzbudzenie sieci skojarzeń przez grupę bodźców poznawczych.
Inspiracja definicyjna - formacja używanej przez podświadomość definicji nowego dla świadomości pojęcia.
Inspiracja opisowa - formacja charakterystyki nowego dla świadomości pojęcia.
Inspiracja obrazowa - formacja reprezentacji dla danych pobranych przez zmysły.
Inspiracja strukturalna - wbudowywanie aktywnych definicji w struktury poznawcze.
Domknięcie poznawcze małe to - wypełnienie luki poznawczej.
Domknięcie poznawcze duże to - dopełnienie sieci skojarzeń w badanym zagadnieniu. Duże domknięcie poznawcze może mieć kilka stopni, nie zamyka n trwałe procesu twórczego tylko wyczerpuje bieżący potencjał.
Luka poznawcza - Brak definicji pojęć sąsiadujących w badanej sieci skojarzeń.
Środowisko sprzyjające - środowisko wzbudzające ukierunkowane procesy twórcze.
Środowisko blokujące - środowisko blokujące ukierunkowane procesy twórcze. Stany emocjonalne są jego częścią.
Klucz inspiracyjny - kilka pojęć, na bazie których budujemy nowe skojarzenia.
Tendencja twórcza - chwilowa aktywność we wzbudzonej sieci skojarzeń.
Hibernacja inspiracji - przerwa potrzebna do odbudowania zasobów, w hibernację trzeba się wprowadzić, zostawić nierozwiązane problemy, otwarte pytania, luki poznawcze.
Głód poznawczy - ewolucyjne narzędzie zmuszające do poszukiwania znaczeń. Energię czerpie z ciekawości.
Zasiewanie potrzeby poznawczej - wchodzenie w nowe, zmiana środowiska na różnych poziomach, stawianie pytań, formułowanie zaskakujących związków frazeologicznych (np. pustynia znaczeń, ulewa znaczeń, mżawka znaczeń, żałoba poznawcza). Taki związek wymusza próbę zdefiniowania go (nie posiadamy dla niego definicji w pamięci), a to stanowi trening w definiowaniu nowych pojęć przydatny w działalności naukowej.
Uczenie sieci neuronalnej tworzenia ukierunkowanego. - Tworzenie składa się z dwóch procesów: chwytania pojawiających się na granicy świadomości treści, wymagającego ciszy myślowej oraz dopełniającego do całości tworzenia. Chwytamy strzęp myśli, często bez znaczenia dla naszego świadomego umysłu. Schwytany strzęp jest poznawczo inspirujący, otwiera przepływ, musimy nauczyć się ten przepływ wzbudzać i za nim podążać.
POSTULATY
1. Nie inspirują nas ludzie o podobnych poglądach, tylko ci, którzy robią wyłom w naszym obrazie świata, swoimi słowami tworzą niespójność w naszej wiedzy. Takich ludzi unikamy, bo są przyczyną dyskomfortu.
2. Najczęstszą inspiracją moich refleksji są błędy innych ludzi. Ujmuję myśl z perspektywy holistycznej
poprawiam błędy zgodnie ze strukturami mojej wiedzy.
3. Inspiracja pojawia się wtedy, gdy schodzimy z utartej drogi i interesujemy się otoczeniem. Jakość inspiracji zależy od naszego intelektu. Geniusz nawet w kałuży błota zobaczy ukrytą zasadę.
4. Działamy skojarzeniowo. Mamy dwa zasoby wiedzy: jawną i niejawną, ukrytą w podświadomości. Korzystania z wiedzy niejawnej możemy się nauczyć. Z niej czerpie intuicja i natchnienie.
5. Musimy uwolnić się z automatycznego oceniania, które blokuje procesy poznawania.
6. Treści nielogiczne mają potencjał inspiracji, logiczne są pod tym względem uboższe. Logiczne myślenie przemieszcza się po ścieżkach wydeptanych, nielogiczne myślenie błąka się po manowcach.
7. Aby znaleźć inspirację, musimy przeczesywać płytko otoczenie unikając znaczeń. To niepewność nas inspiruje.
8. Inspiracja nie jest przyjęciem przekonań rozmówcy, a kreacją nowych,
własnych myśli w odpowiedzi na wywołane skojarzenia.
9. Ja czerpię inspirację z cudzych stwierdzeń, patrzę na nie z holistycznej perspektywy i wydobywam z treści konkretnej abstrakcyjny, strukturalny wzorzec, który jest wspólny dla pewnej klasy zjawisk.
10. Niejednoznaczność inspiruje i zmusza do wysiłku myślowego. Reklamy zawierające brak lub błąd zatrzymują przy sobie na dłużej.
11. Inspiracja nie jest ani kopiowaniem ani przekształcaniem pomysłów, ona aktywizuje obrazy, znaczenia i emocje, które wzbudzają nowe, konkretne skojarzenia. Pojawiają się myśli, obrazy, które autor ubiera w formę.
12. Strefa cienia jest pełna niedomówień, rodzi pytania. Jest zagadką istnienia żądającą odpowiedzi. Otwiera możliwość, której nie daje wiedza pewna - jest źródłem inspiracji cienia. Strefa mroku jest natomiast totalnie bezpłodna.
13. Inspiracja przychodzi w chwilach ciszy, gdy na granicach świadomości pojawia się strzęp znaczeń. Chwytam go, zapisuję. Rozszerzam jego zawartość o kontekst i wychodzi przekaz głębszy niż codzienna rozmowa. Inspiracja wymaga zatrzymania się i bombardowania pustki bodźcami.
14. Aktywizacji inspiracji można się nauczyć, mnie w stanie poszukiwań inspiruje każdy bodziec pojawiający się w pustce. Produkt inspiracji nie zawsze jest nowatorski. Nowy dla mnie ma smak. Z nowych dla mnie można wybrać nowe dla świata. Gdybym krytykowała swoje pomysły, zablokowałabym strumień.
15. Mnie inspirują słowa. Napotykam na słowo i ono rezonuje z moją intuicją, która ujawnia moją definicję tego pojęcia. Część moich intuicji wynika z doświadczenia, część jest zapełnianiem luk poznawczych niesprzecznie z moją wiedzą niejawną.
16. Głęboka twórczość jest ukoronowaniem przeżywania dojrzałego warsztatowo twórcy.
17. Pustka jest pierwszym krokiem w twórczości, w niej pojawia się inspiracja jako głęboko poruszający bodziec. Głębokość poruszenia jest istotna, bo to ona aktywizuje emocje które pozwalają wyjść poza schemat. Inspiracja pojawia się w dwóch obszarach: emocji bądź intelektu. Skuteczna wyrywa z bezwładności i otwiera drzwi nowemu. Pustka pełni rolę pudła rezonansowego - wzmacnia doznania i uwalniamy potencjał dla formowania nowego.
18. Kiedy nam brak pomysłów, bierzemy to co znane i łamiemy zastosowane zasady, tak tworzy się nowe, ale nie na miarę arcydzieła. Arcydzieło jest wyrywane z wnętrza, gdy chwytamy głębokie doznania i ubieramy je w idealną formę. Forma karmi zmysł estetyczny. Uchwycone emocje porywają rezonując z emocjami obserwatorów. Żyjemy płytko, dlatego arcydzieła tworzone są rzadko.
19. Kiedy emocja jest źródłem inspiracji? Tajemnica kryje się nie w emocji, a w nawykach rozładowywania emocji. Niektórzy reagują zachowaniem, inni twórczością. Twórca musi wypracować nawyk ujarzmiania emocji w proces tworzenia. W twórczości poznawczej emocje tworzą szum, w którym gubią się spostrzeżenia.
20. Irytacja jest stanem nieprzyjemnym, wymaga rozładowania. Osoba nietwórcza wejdzie w konflikt, osoba twórcza wykorzysta wzbudzoną energię do zobrazowania uchwyconej inspiracji. Domknięcie procesu twórczego przynosi rozładowanie.
21. Twórca potrzebuje kilku jakości do tworzenia: wytrenowany warsztat, wrażliwość w obszarze kreacji, elastyczny umysł, stan kreatywności oraz dobrą inspirację. Problemem dojrzałego twórcy jest zatem inspiracja. Cenna inspiracja zawiera element zaskoczenia.
22. Postawię hipotezę: iluzja może być inspiracją. Pojawia się ważne pytanie: kiedy służy nauce? Wówczas, gdy zostanie rozkodowana, iluzja zawsze coś ukrywa.
23. Wiedza bywa inspiracją, gdy jest niekompletna. Problem jest inspiracją. Pytanie jest inspiracją. Konflikt poznawczy jest inspiracją. Stwierdzenie sprzeczne z wiedzą i doświadczeniem jest inspiracją. Inspiracja na najpłytszym poziomie wzbudza sieć skojarzeń, korzystających z wiedzy jawnej. Inspiracja głęboka wykracza poza wiedzę. Intuicja czerpie z wiedzy niejawnej ujawniając ją, to jest najgłębszy poziom inspiracji poznawczej.
24. Nie każdy bodziec inspiruje. Nie każdy bodziec uruchamia cenny proces twórczy. Przebodźcowani będziemy się wycofywać. Są bodźce, które zamykają proces twórczy. Warto zbadać rolę emocji w inspiracji, nie wiem czy pomagają czy przeszkadzają. Na pewno nadają znaczenie. Warunkiem cennej inspiracji jest wypoczęty umysł i nuda, gdy z one stwarzają możliwość i przymus.
25. Proponuję budowanie map poznawczych swojej wiedzy, czerwonym kolorem zaznaczałabym przewidywane braki, miejsca, w których naszym zdaniem powinno coś być, a my tego jeszcze nie znamy.
Każdy fragment świata można strukturalnie zamapować, węzłami będą fenomeny, wiązaniami relacje.
26. Mnie inspirują nieoczekiwane zestawienia np.: porzucony przez obcego człowieka; mijamy się nie żywi nie martwi; na krawędzi dobrobytu. Zestawienia te pojawiają się przy swobodnym uwalnianiu wiersza. Potem mogę się nad nimi zatrzymać i spróbować rozwinąć wychwyconą myśl. Cenne spostrzeżenia są kroplą w morzu przeciętnych.
27. W inspiracji realizujemy trzy etapy: uwalnianie, formułowanie i ocenę. Ocena nie może blokować uwalniania. Uwalniać możemy śmieci, banały, musimy nauczyć się przepływu, który ocena blokuje. Dopiero kolejnym etapem jest przepływ sterowany przez poddane badaniu fenomeny.
28. Wartościowa inspiracja powinna uwalniać głęboki przepływ. Wewnętrzny krytyk jest główną blokadą przepływu. Zauważmy, że łańcuch skojarzeń zawsze zaczyna się od banalnych (dostępnych w pamięci), by w kolejnych ogniwach uwalniać te rzadziej używane, a z czasem uwolnić coś całkiem nowego.
29. Tylko na ścieżkach nieuczęszczanych spotykamy nowe. Mamy problem ze znalezieniem ścieżek nieuczęszczanych. Tu jest miejsce dla inspiracji. Postuluję, że moja Panstrukturalna Teoria Wszystkiego, jako źródło pytań strukturalnych, jest bogatym zbiorem inspiracji dla badacza.
30. Twórca czerpie natchnienie z uwalniania myśli ze smyczy świadomego umysłu, wzbudzonych bodźcami z zewnątrz. Wówczas w splątanych falach wyławia tę, która porusza jego wrażliwość, wtedy rodzi się pomysł na nowe dzieło.
