W jednym przedziale pociągu jadą Żyd i Polak. W pewnym momencie Polak pyta Żyda:
- Panie, dlaczego wy te jarmułki nosicie? Przecież ani wam w tym ładnie, ani przystojnie, ani szykownie, po co to wam?
- Jak to? – obrusza się Żyd - To jest tradycja wielowiekowa, przecież już Pismo mówi: "Natenczas Mojżesz wyszedł z namiotu i wszedł na górę, gdzie spoczął".
- No i gdzie tu jest coś o jarmułce? – dziwi się Polak.
- A co pan myśli - odpowiada Żyd - że on by wyszedł bez jarmułki?
Powyższy szmonces dowodzi, że istnieją rzeczy oczywiście oczywiste. Szczególnie dla maestro klawiatur w niektórych redakcjach. Od wczorajszego popołudnia do dzisiejszych godzin późno porannych na portalu internetowym zarządzanym przez zwrotniczych prawdy na żołdzie Agory (w dziale SPORT) straszył wielki tytuł: „Wyrzucony z boiska, bo odgryzł się rasistom”.
Historia jest banalna i nieskomplikowana: polscy rasiści wydawali małpie odgłosy, aby dokuczyć światowej gwieździe futbolu, Senegalczykowi Sambie Ba. Odrażające. Kiedy Murzyn wyraził swoje niezadowolenie pokazaniem tak zwanego wała, do panującej na stadionie atmosfery dostosował się sędzia prowadzący spotkanie i pokazał Afroafrykaninowi czerwoną kartkę. „Polscy kibice to rasiści” – skomentował rozżalony Samba.
Na stadionie nie byłem, więc spierać się z p. Sambą nie zamierzam. Dla porządku zaznaczę tylko, że w tym przypadku nawet ochoczo tropiący przejawy wszelkiego nieustandaryzowanego zła funkcjonariusze Agory, z niespotykaną u nich powściągliwością napisali, że szympansie dźwięki wydawała jedynie „część kibiców” i to w dodatku nie wszystkich, lecz tylko z grona szalikowców. Uogólnienie autorstwa p. Samby ma oczywiste źródła: prawdziwy Polak nie rusza się przecież z domu bez jarmułki. Pardon – bez rasizmu.
W tym miejscu każdy prawdziwy Europejczyk kończy refleksje – natknął się na oczywistą oczywistość czyli kropkę kończącą zdanie. Gdyby jednak zechciał przekroczyć horyzont postępowych zaklęć, to czeka go niespodzianka:
Obrońca gości Pape Samba Ba ostro sfaulował Mateusza Srokę, za co został ukarany żółtą kartką. Senegalczyk nie zgadzał się z decyzją arbitra i głośno protestował. Część kibiców […] zaczęło [tak w oryginale – przyp. mój, XL] wydawać odgłosy buczącej małpy. Sambe Ba podbiegł do nich i pokazał gest Kozakiewicza. Sędzia pokazał mu czerwoną kartkę.
Uporządkujmy chronologię: p. Samba brutalnie skosił przeciwnika (1), został najzupełniej słusznie ukarany za swoje przewinienie (2), niemniej zamiast położyć uszy po sobie i postarać się grać czyściej, począł hałaśliwie spierać się z sędzią (3). Ten, zamiast od razu pokazać porywczemu graczowi drugą żółtą kartkę, dopuścił do kolejnego ekscesu piłkarza – no i wtedy już nie miał wyjścia, musiał wyrzucić p. Sambę z boiska. Faul - nieuzasadnione protesty - reakcja zirytowanych kibiców, wcześniej spokojnych.
Korespondenci Gazety Wybiórczej uznali zachowanie kibiców za „skandal”. „Skandalem” jest małpie wycie na widok… o, tu zaczyna się bujny ogród porośnięty wyrażeniami zastępczymi, bowiem używanie na łamach tego dziennika słowa „Murzyn” najwyraźniej jest zakazane… na widok kolorowych zawodników. Wina leży po stronie kibiców, bowiem pan Samba jest bez skazy na swej hebanowej skórze. Warto przypomnieć, że Wybiórcza nie zawsze jest tak łagodna dla boiskowych brutali: dwa lata temu jako „skandaliczne i haniebne” określiła zachowanie p. Zidana, kiedy ów zachował się podobnie: w odpowiedzi na zaczepkę słowną przyłożył agresorowi z byka. Strach nawet pomyśleć jaka jest przyczyna tak zróżnicowanego stanowiska… Gdyby tak postawić obu – Sambę i Zidana – obok siebie, to jaka różnica między nimi rzuciłaby się od razu w oczy?
W przypadku, powiedzmy, Zidana i Michała Piróga większych różnic tak z marszu wskazać nie sposób, musimy odwołać się do wiedzy pozawzrokowej. Ten drugi jest bowiem osobą o niestandardowym profilu seksualnym, a więc – posiadaczem jarmułki o właściwym kroju. Szczęśliwi eleganci mogą sobie pozwalać na szczere wyznania bez strachu, że ktoś ośmieli się wypominać im jakieś brzydkie skłonności, na przykład rasizm lub seksizm. No i pan (?) Piróg z przywileju chętnie korzysta: Michał Piróg lubi ściśnięte pupy uczestników drugiej edycji "You Can Dance", jak donosi z pełną aprobatą portal Agory w dziale – oczywiście! – ROZRYWKA.
Co oznacza to wyznanie w ustach dewianta seksualnego – lepiej sobie nawet nie wyobrażać. Samo podjęcie tematu zresztą nas demaskuje: wiadomo, wydziwiać mogą jedynie miotacze nienawiści z pobudek homofobicznych, bo taką jarmułkę niedostatecznie entuzjastycznym uszyli członkowie palestry homolubnej. Wypowiedź pana (?) Piroga określono pobłażliwie jako „kontrowersyjną”, he he [włochaty, wilgotny śmiech z offu]. Ciekawe, jakie recenzje by się pojawiły, gdyby drugi z jurorów wyraził pragnienie, aby uczestniczki programu żywiej kręciły tyłeczkami lub wypinały piersi? Pani profesor Środa Magdalena z pewnością miałaby kilkanaście stosownych wyroków śmierci… przepraszam… określeń.
Acha, kiedy problem z polskimi rasistami i innymi takimi się zakończy po myśli rycerzy wartości europejskich? Naturalnie wtedy, kiedy wszyscy Polacy zaczną nosić właściwe jarmułki (przestaną być rasistami). A co zrobić, aby nie spadały z głów? Poprzybijać gwoździami…
Inne tematy w dziale Polityka
