|
Przyjaciele, Rzymianie i kapuściane łby,
stoję tutaj w pokorze przed zadaniem, które was czeka. Wdzięczny za zaufanie, którym mnie obdarzyliście, mając w pamięci poświęcenie naszych przodków z „Amistad”. Dziękuję już prezydentowi Bushowi. Był dobrym prezydentem, przynajmniej do dziś.
Fakt, iż znajdujemy się w czasach kryzysu, jest znany. Nasz kraj znajduje się w stanie wojny przeciwko daleko sięgającej sieci przemocy i nienawiści. Nasza gospodarka została poważnie osłabiona, co jest konsekwencją chciwości i nieodpowiedzialności niektórych, lecz także naszej zbiorowej porażki, jaką była niezdolność dokonywania trudnych wyborów i przygotowania narodu na nowe czasy. Ludzie potracili domy, prace i swoje firmy. Nasza służba zdrowia jest zbyt kosztowna, a zbyt wielu nie kończy szkół. Każdy dzień przynosi kolejne dowody na to, że sposób, w jaki wykorzystujemy energię wzmacnia naszych przeciwników i zagraża naszej planecie.
Sorry za ten gangsta-rap, przemówienie pisał mi Snoop Dogg. Pojadę więc freestyle’m, łatwiej mnie skumacie, ludzie.
Nadszedł czas, aby odnowić wierność naszemu voo-doo, wybrać jako przyszłość historię i nieść dalej ten cenny dar: nadaną przez Boga obietnicę, że wszyscy jesteśmy równi, wszyscy jesteśmy wolni i wszyscy zasługujemy na szansę. Niektórzy dostaną szanse większe od innych: wielcy przemysłowcy dowiodą swojej równości z ostatnim Latynosem dzieląc się z nim swoim majątkiem. Latynos ten dowiedzie swojego analogicznego przywiązania do równości przyjmując dar.
Ja także przyjmę taki dar, daję słowo honoru, od każdego przemysłowca, przedsiębiorcy czy milionera bez zwracania uwagi na jego kolor skóry, narodowość, religię czy sexuality. Za tę kasę zbudujemy to i tamto, z przewagą tamtego. Zaprzęgniemy słońce, wiatr, wodę, ogień, ziemię i antymaterię, by ich siłą napędzić nasze samochody i kosiarki do trawy.
Cynicy nie rozumieją, że świat się zmienił. Że polityczne spory, które zajmowały nas tak długo, nie mają już znaczenia. Pytanie, które dziś sobie zadajemy nie brzmi: czy nasz rząd jest zbyt duży czy zbyt mały, ale czy jest wystarczająco duży, by nikt nie mógł twierdzić, iż jest za mały. Czy pomaga rodzinom wypełnić deklaracje podatkowe, czy zapewnia im opiekę na miarę potrzeb rządu i jak najpóźniejszą emeryturę, aby ludzie mogli długo pracować na swoje szczęście. Jeśli odpowiedź brzmi: “tak”, wtedy będziemy szli do przodu, nie zważając na kaniony i dziury po budżecie.
Dziś również nie zadajemy sobie pytania, czy rynek może stanowić dobrą lub złą siłę. Kryzys finansowy przypomniał nam, że bez czujnego nadzoru, rynek może się wymknąć spod kontroli i że naród nie może prosperować długo, jeśli faworyzuje tylko bogatych. Dlatego od dziś naród będzie faworyzował biednych, a rynek się weźmie pod kontrolę, której pozazdrości nam cały świat ogólnie i prowincjonalne więzienie w Płocku detalicznie. Wojna z terroryzmem rynku właśnie się rozpoczęła.
Ze starymi przyjaciółmi i dawnymi wrogami będziemy pracować bez wytchnienia, by odepchnąć widmo globalnego ocieplenia. Nad współpracą z nowymi przyjaciółmi i przyszłymi wrogami się jeszcze zastanowimy, naradzimy z towarzyszami, zrobimy losowanie. To jest prawdziwe wyzwanie naszych czasów, na miarę XXI wieku i nowej Ameryki – walka z zarozumiałym od milionów lat klimatem. Wygramy tę walkę, bo nikt nam nie będzie dyktował kolejności pór roku, nawet klimat. Już wystarczy jego panoszenia się i nużącej cykliczności wahań. To nie giełda. Nie możemy już również konsumować zasobów tej planety bez oglądania się na skutki. Śmieją się z naszej prohibicji, śmieją się z komunistycznej reglamentacji – a przecież teraźniejszość dowodzi głębokiej słuszności kontrolowania konsumpcji i oglądania się na skutki.
No, ziomki, to tyle.
Peace, men.
|
