korekta na żółto
Amatorskie rozwiązywanie sudoku odbywa się według pewnego schematu. Przy poziomie trudnym, przepatrujesz setki kombinacji by znaleźć jeden element układanki, po czym następuje poszukiwanie kolejnego elementu który nie wiadomo gdzie wystąpi. Czasami się utknie i używając setek kombinacji nie można poruszyć się o krok do przodu. Tak to się odbywa do pewnego momentu kiedy przekroczysz pewien poziom i masz już sporo elementów odkrytych. Wtedy już jest z górki. Jeden element wychodzi na kilka sposobów. Ja już od jakiegoś czasu mam z górki, mam wiele brakujących elementów jednak wiem już na tyle dużo że mogę je weryfikować na różne sposoby.
Przez całą tą drogę wielu zarzucało mi intuicyjnie (nikt nie przedstawiał dowodów) że moje założenia są sprzeczne z obecną wiedzą. Nikt tego nie sprawdził ale każdy wie że jest to źle. Oczywiście w kilku miejscach były moje błędy ale udało mi się je poprawić.
Ci którzy rzucali na szale swój autorytet że moje założenia są sprzeczne z obecną Fizyką patrzcie i płaczcie. Nigdy nie mów nigdy póki tego nie udowodnisz.
Największą batalię toczą o kierunek rozchodzenia się siły więzów którą wylicza się z ze wzoru na siłę dośrodkową
Fd=-mω^2r (1)
gdzie Fd i r to wektory o tym samym kierunku
https://pl.wikipedia.org/wiki/Si%C5%82a_do%C5%9Brodkowa
Wszyscy jak jeden zaklinają się że siła ta jest prostopadła do ω a wynika to z przegapienia ważnego szczegółu. Wejdźmy w ten wzór nieco głębiej
Fd=-m(r x v)^2r (2)
Kluczem do rozwiązania jest r i jak pokaże w innych notkach mamy z nim prawdziwy zawrót głowy. Co się dzieje kiedy r nie jest prostopadłe do ω. Iloczyn wektorowy to inaczej A x B = ABsinα gdzie α to kąt między obydwoma wektorami.
https://www.youtube.com/watch?v=0i1U9OQ5xF4&list=PLRc6a9k_z6Mm96Elf-buW8P8OXNJFkwHQ&index=6
Możemy więc wzór (2) zapisać następująco skalarnie jest to
Fd=-m(r*sinα*v)^2r (3)
gdzie Fd i r to wektory o tym samym kierunku
r- wektor promienia do środka ciężkości
v- prędkość punktu
A to jest dokładnie ten sam wzór na siłę dośrodkową jaki doszedłem inną drogą kilka miesięcy temu. W poniższym linku wzór (15)
https://www.salon24.pl/u/przestrz/771163,mechanika-obrotu-punktu-bryly-sztywnej,2
Mój wzór jest prawdziwy i w pełni zgodny z obecną wiedzą, nie ma tu żadnej sprzeczności a jedynie obecne interpretacje nie uwzględniają wszystkich szczegółów i są błędne.
Tak jak pisałem na wprowadzeniu odkrywanie kolejnych elementów układanki jest coraz prostsze, mam już mnóstwo innych wątków, zostaje jedynie kwestia znalezienia wolnego czasu na ich sprawdzenie i opisanie. Krąg się zamyka i jestem coraz bliżej finalnego rozwiązania które odkryje wszystkie tajemnice mechaniki obrotu bryły sztywnej.
