Chcieć to móc, mówi polskie przysłowie a jeżeli do czegoś jesteś wrogo nastawiony, to podświadomie zrobisz wszytko aby temu zaprzeczyć aby udowodnić że tonie ma sensu.
Jest w tym może też sporo mojej winy gdyż może zbyt nonszalancko to opisuje, ale jest to podyktowane notorycznym brakiem czasu na zrobienie tego bardziej dokładnie i braku umiejętności by zrobić to bardziej profesjonalnie. Ten kto chce zapyta lub sam wyprowadzi sobie te wektory i opisze je wygodny dla siebie sposób. Jeżeli umiesz zaprogramować obrót bryły sztywnej to cała reszta jest na poziomie liceum. A ten co nie chce tego widzieć będzie narzekał że spódnica za krótka.
Może tutaj opiszę już symulacje opisującą wszystkie wektory
Wektor prędkości dla punktów wyznaczasz z iloczynu wektorowego
v = ω x r (1)
Taki wektor umieszczamy w centrum masy.
Jego wykresy
Wykresy przedstawiają wartości współrzędnych wektora v w czasie oraz jego wartość skalarną. Ten u góry jest dla mas czerwonych znajdujących się na osi x i masie=2. Ten na dole jest dla mas niebieskich na osi y i masie=1. Zielona ścieżka dla wartości prędkości pokazuje że prędkość ta ulega przyspieszeniom dodatnim i ujemnym. Należy też zauważyć że pomarańczowa ścieżka na początku ma wartość bliską zero, czyli upraszczając wektor prędkości początkowo znajduje się na płaszczyźnie XZ ale mimo że mamy do czynienia z układem odizolowanym, czyli nie ma zewnętrznych działań pochyla się do osi Y. Takie zachowanie mas widzę od samego początku ale jak do tej pory nie umiałem tego wytłumaczyć, wszelkie próby kończyły się głębokim niezrozumieniem. Teraz mam symulacje mam wykresy ale wszyscy pozostają na nie ślepi.
Mając wektory prędkości, wyznaczamy wektor przyspieszenia dla punktów
a=(v1-v0)/dt. (2)
Aby rozłożyć go na składowe dla punktów, jedną komendą wyliczam kąt n pomiędzy wektorami v i a. Przyspieszenie liniowe jest to
al=cosn*a. (3)
Przyspieszenie dośrodkowe to
ad=a-al (4)
Wektor siły to
F=am (5)
Po raz kolejny ustalam kąt k pomiędzy wektorem siły a ramieniem (osią główną) na której znajduje się masa. Siła działająca wzdłuż ramienia jest siłą centralną dla bryły sztywnej (nie mylić z punktem), jej wartość to
Fc=cosk*F (6)
Pozostała składowa siły jest siłą styczną dającą moment siły, jej wartość to
Fs=F-Fc (7)
Dodam że Momenty sił które uzyskałem po zsumowaniu prawie się zerują, ale podejrzewam że te małe wartości są wynikiem błędów metody, postaram się w najbliższym czasie zweryfikować ten mały Moment siły i podejrzewam że po poprawkach on się wyzeruje całkiem, aby mieć całkowitą pewność że ich tam ne ma. Chce mieć na to dowód i jestem bliski jego uzyskania.
Jak widać stosując szkolne wzory pokazałem mnóstwo szczegółów których nikt jak do tej pory nie zauważył. Niby takie proste ale nikt jak do tej pory tego nie zrobił. Wystarczyło popłynąć na zachód aby odkryć nowy ląd ale przed Kolumbem wszyscy bali się to zrobić. Skoro jest to takie proste to dlaczego tak trudno to się tłumaczy? Prawdę mówiąc nie rozumiem ludzi, czemu proste rzeczy zazwyczaj tak bardzo komplikują.
