Janusz Korwin - Mikke ogłosił 8 marca, że będzie kandydował na urząd Prezydenta Warszawy z poparciem "Bezpartyjnych Samorządowców". Oczywiście w ten sposób Korwin - Mikke wraca w obiektyw zainteresowania, jednak nastroje społeczno-polityczne nie dają realnych szans na jego zwycięstwo.
Społeczeństwu stolicy (w znacznej części napływowemu) jako większości jest na pewno daleko do konserwatyzmu. Chociaż sporej części warszawiaków blisko do liberalizmu gospodarczego, to nurt światopoglądowo postępowego ducha znaczy chyba dla nich więcej podczas wyborów.
Janusz Korwin - Mikke jest niewątpliwie pomnikiem nurtu konserwatywno-liberalnego w Polsce. Jednak wskutek kontrowersyjnych publicznych wypowiedzi uchodzi w świadomości wielu Polek jako polityk dążący do uciemiężenia kobiet, a zarazem podobno prywatnie bywa czarujący i okazuje kobietom szerokie przejawy szacunku. Dziwi, że jako człowiek oczytany nie ma świadomości, iż w pewnym wieku lepiej zrezygnować z aktywności na scenie politycznej na rzecz choćby roli komentatora. Wtedy przynajmniej dla środowiska i zwolenników dawnej Unii Polityki Realnej oraz części obecnej Konfederacji byłby ważnym autorytetem. Być może Korwin - Mikke zapatrzył się w idącego z siłą czołgu Donalda Trumpa. Jednak zaryzykuję tezę, że z punktu widzenia konieczności ciągłej aktualizacji posiadanej wiedzy prawnej łatwiej być prezydentem Stanów Zjednoczonych niż dużego miasta w Polsce, gdzie mnogość drobiazgowych przepisów (niekiedy wzajemnie sprzecznych) trzeba mieć w tzw. "jednym palcu". Natomiast opierając się wyłącznie na zaufaniu do współpracowników, można skończyć nieciekawie. Dlatego Janusz Korwin - Mikke raczej lepiej poradziłby sobie na stanowisku prezydenta Stanów Zjednoczonych niż Warszawy, ponieważ to inne role i bardziej pasuje do tej pierwszej.
Nie można zapominać, że środowisko "Bezpartyjnych Samorządowców" wystawia w wyborach samorządowych w poszczególnych częściach kraju bardzo różne osoby. Jednak tak barwna i skrajnie odbierana postać kandydata na włodarza stolicy może w świadomości społecznej nadać swój koloryt także ludziom, którym nie za blisko do pomnika Polski konserwatywno-liberalnej. Startują oni faktycznie jako "Bezpartyjni Samorządowcy" (tylko część to równocześnie "ludzie Konfederacji"), a dostaną twarz pana Janusza jako własną - bez pytania ich o zdanie.
Obecni liderzy Konfederacji Sławomir Mentzen i Krzysztof Bosak wypowiadają się z uznaniem dla dorobku Janusza Korwina - Mikke, lecz dystansują się od jego skrajnych wypowiedzi zwłaszcza na tematy społeczne - ich konserwatyzm jest uwspółcześniony. Również liberalizm ekonomiczny nie ma aż tak skrajnego oblicza - i ten nurt nieco złagodzony w stosunku do opcji z czasów UPR prezentuje wyraźniej Krzysztof Bosak. Zresztą jeśli posłuchać różnych polityków pierwszego frontu spośród zasiadających dziś w parlamencie, to Bosak wydaje się mówić w najbardziej wyważony sposób, zaś prezentowane opinie umie uzasadnić z odwołaniem do faktów: bardzo mało w jego wypowiedziach politykierstwa i ideologii oraz zero zacietrzewienia. Krzysztof Bosak stara się mocno pokazać Polakom, że Konfederacja jest co prawda zróżnicowana, ale - poza osobistościami o osobliwych zachowaniach - główny prezentuje pragmatyczne podejście do naszej rzeczywistości i decyzji koniecznych dla bezpieczeństwa i rozwoju kraju. Czy Janusz Korwin - Mikke, który w najbliższych tygodniach będzie częściej przed kamerami, nie przysłoni nowego oblicza Konfederacji, z którą jest nadal kojarzony?
P.S. A tak w ogóle szkoda, że w wyborach samorządowych w Polsce przynajmniej w miastach chodzi najczęściej o wielką politykę, a mniej o sprawy naprawdę lokalne.
Rafał Osiński
