Wszyscy jesteśmy Rymkiewiczami i nie chcemy być kapusiami.
Przez teleologię wychowania rozumiemy tę dziedzinę dociekań, która dotyczy celów działalności wychowawczej. Nie można mówić o wychowaniu i jego procesach w oderwaniu od celów, którym ma ono służyć. Każda działalność ludzi tylko wówczas zasługuje na miano wychowawczej, kiedy towarzyszy jej świadomość celu, jaki ma być przez nią zrealizowany. W teleologii sądowej ciągle jeszcze otwarte jest pytanie, czy cele wychowawcze formułuje się za pomocą kar oddających to, co stwierdzamy poznawczo, czy też wyrażających nasz emocjonalny stosunek do rzeczywistości.
Teleologia wychowania musi rozstrzygać także problem, do jakich zjawisk odnoszą się formułowane przez nią cele. Nie jest on na gruncie pedagogiki jednoznacznie rozstrzygnięty. Pedagogika marksistowska, jakkolwiek uznaje także cele wychowania odnoszące się do zjawisk występujących w grupach wychowanków, instytucjach, stosunkach międzyludzkich itp., to jednak za zasadnicze i ostateczne uznaje cele wychowania odnoszące się do osobowości człowieka.
BLASK PRAWDY jaśnieje we wszystkich dziełach Stwórcy, w szczególny zaś sposób w człowieku, stworzonym na obraz i podobieństwo Boga (por. Rdz 1, 26): prawda oświeca rozum i kształtuje wolność człowieka, który w ten sposób prowadzony jest ku poznaniu i umiłowaniu Pana. Dlatego psalmista woła: „Wznieś ponad nami, o Panie, światłość Twojego oblicza!” (Ps 4, 7).
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
