Polityka rządu Donalda Tuska to głaskanie rozmaitych państwowych monopoli. Pierwsze 100 dni, w czasie których standardowo politycy wdrażają swoje polityczne plany, ten rząd po prostu przespał, co sugeruje że nie ma on w dziedzinie gospodarki nic wielkiego do powiedzenia. Przydałaby się partia polityczna, która jednak miała pewną gospodarczą kompetencję.
Nie jestem broń-Panie-Boże konserwatywnym liberałem. Sam liberalizm ma już rozmaite ograniczenia, zwykle takie że wolnorynkowa gospodarka to utopia, do której najbliżej podobno w Hong- Kongu, gdzie nawet drogi są płatne (i dzięki temu największy na świecie odsetek korzystających z komunikacji zbiorowej), ale nawet tam wciąż jeszcze jakoś daleko. Jednakże konserwatywni liberałowie, jak choćby w Wielkiej Brytanii, skutecznie przetrzebili „państwowe skarby” takie jak stocznie, kopalnie, monopole autobusowe czy kolejowe. Nie ma państwowych lotnisk, portów, a nawet uczelni. Zamknęli koryto- jak to się w Polsce obrazowo mówi na państwowe firmy stanowiące metodę wynagradzania miejscami pracy partyjnych działaczy.
Gdzie indziej rozmaici konserwatyści nie byli tak ekologiczni jak w Hong-Kongu, i postawili na motoryzację indywidualną i budowę bezpłatnych dróg z państwowych pieniędzy. Ich liberalizm nie obejmuje praw człowieka, takich jak prawo do jakiejś elementarnej opieki medycznej, więc 40 mln osób w USA nie ma prawa do bodajże żadnych świadczeń. Za wiedzę i naukę ludzie muszą płacić, i nie zawsze mają dostęp do przynależnych wszystkim preferencyjnych kredytów, jak w Wielkiej Brytanii. Współczynnik Gini, obrazujący rozwarstwienie społeczne, niekiedy tylko pokazuje postępujące ubożenie jednych i bogacenie się innych. Taki mają wybór- powiemy. A z drugiej strony mają inne szanse życiowe, brak pieniędzy na naukę, pozostają więc w zamknietym kregu ze szklanym sufitem. Etcetera etcetera.
Niemniej w Polsce mamy miliony miejsc gdzie gospodarczy liberalizm mógłby pokazać swoje zęby. Setki urzędów od niczego, gdzie pije się kawę, a do tego liczne jednostki organizacyjne podległe ministrom, które od dawna nic nie reprezentują. Mimo wyszukanych nazw zatrudniają osoby bez wiedzy czy kompetencji. Wszystko to można oczyścić otwierając wrota tej wielkiej stajni Augiasza. Szuuu- płyną biurka i szafy z lat 70-tych, panie z kawami pleplające godzinami za pieniądze podatników. Sterty nieważnych akt.
Liberalni konserwatyści przypuszczalnie nie zreformują niemal nieistniejącej nauki w Polsce, państwowych oper czy filharmonii grających przedwojenny repertuar jak zaciętą płytę, ale mogą otworzyć lufcik przez który wyleci odór stęchlizny. Na partię trzeba jednak płacić składki, a do tego Polacy się nie garną. Mają więc, jak mają. Konserwatywny liberalizm, tak bardzo aktywny w Internecie, reprezentowany jest w Polsce przez polityków- hobbystów, jak Janusz Korwin- Mikke, któremu do politycznego profesjonalisty jest bardzo daleko.
Czy polityk zrobi karierę obrażając kobiety? Albo wytykając niepełnosprawność kalekim dzieciom? Grożąc bardzo nieekologicznym zamieniem linii kolejowych w drogi dla samochodów, mimo że kolej np. w Japonii jest rentowna? Mogę zrozumieć wiele z wypowiedzi Korwina- Mikkego, np. ostrą krytykę dziennikarzy, jakiej dopuścił się ostatnio (bardzo trafna diagnoza odnośnie dziennikarzy wielu gazet lokalnych, piszących chyba szybciej niż myślą), czy stwierdzenie „Ein Volk, Ein Fuehrer, Ein Euro” z odpowiednim gestem. Granice tolerancji dla poglądów polityków wśród ludności są często bardzo dalekie, ale sukcesy JKM pokazują że raczej przekroczył pewną granicę. Pora chyba na nowego frontmena i może nową organizację dla polskich konserwatywnych liberałów. Mogą mieć teraz swoje 5 minut przy totalnej niewydolności PO w dziedzinie polityki gospodarczej.
Inne tematy w dziale Polityka
