Podobno podróże uczą. Wsiadam do autobusu. Pani obok mnie przeżegnuje się co 2-3 minuty. Po chwili łapię o co chodzi- przejeżdżamy koło kościołów. Najuprzejmiej jak mogę pytam się, czemu się przeżegnuje co 400 metrów. Łaska Jezusa- mówi i tłumaczy jakieś skomplikowane kwestie.
Ta pani sądziła że prawda jest tylko w Kościele Katolickim. Wszystko inne jest herezją. Z wrażenia podjechałem aż dwa przystanki dalej by dowiedzieć się że mówię straszliwe herezje. A ja tylko wspomniałem że niekoniecznie prawda jest tylko w tej jednej religii. Że żyjemy w świecie wielu prawd, i brakuje jakiejś prawdy ostatecznej.
Kobieta naprawdę zrobiła ma mnie wielkie wrażenie. Rzadko rozmawiam z tradycyjnymi katolikami. Myślę że oni sami z nikim nie chcą rozmawiać. Mają swoje gazety, radia, telewizje, do których zaglądam tylko gdy ktoś podeśle linka z czymś zakrawającym na śmiech (i przerażenie). Zaczynamy być różnymi społeczeństwami, a wspólna polityka jest dramatem- tylko to nas bowiem łączy z takimi ludźmi. Nic więcej.
Wg mnie ci ludzi w polityce mają pretensję do „innych” że nie są katolikami i chcą żyć wg innych, swoich zasad. Zmiana obowiązującego prawa jest dla tych ludzi zamachem na ich religię, jakby sami żyli w tym kraju a inni byli tylko zawalidrogami. Dziwi mnie że nikt nie zrobi innych systemów podatkowych, edukacyjnych, socjalnych, innego parlamentu dla tych ludzi- przecież to jest jak najbardziej możliwe.
Jakoś nie chce mi się wierzyć w Polskę wielowyznaniową po rozmowie z tą panią- bo przecież tylko jej wiara ma monopol na prawdę. Może w Warszawie tacy ludzie nie siedzą na co dzień koło ciebie, ale w różnych regionach mogą być większością. W Polsce w mediach zresztą jest ban na krytyczną dyskusję o religii, szczególnie katolickiej. Prawdziwa cnota czy wiara tymczasem wg wielu komentatorów (np. religijnego buchaltera) nie potrzebuje policji ani kodeksu karnego do jej obrony…
Inne tematy w dziale Polityka
