.

  Ten utwór nazywa się L' estaca; nie jestem jego autorem, a jedynie tłumaczem.
 Przetłumaczyłem w życiu mniej, niż napisałem - natomiast przedwczoraj byłem incognito na sympozjum, gdzie podczas jednego z referatów 
w pewnym momencie na ekranie ujrzałem swoją twarz i nazwisko, 
i prelegent przez kilka minut komentował mój dorobek w tej właśnie dziedzinie, pewnie nie wiedząc, że jestem na sali.
   Nigdy dotąd nie zdarzyło mi się to jako autorowi.

 Na wszelki wypadek wrzucam go poniżej.
 Został napisany w roku 1968, gdzy niektórzy wierzyli w Eropę bez granic (drobnym druczkiem wewnętrznych)(traktat Rzymski), a inni w religię z ludzką twarzą (Sobór). A niektórzy pod rządami Gomółki (dzień dobry) i Franco (autor utworu) mieli nieco inną wizję świata.


 Co do tłumaczenia tytułu, to może najlepiej zostawić go w oryginale -
proponowany ekwiwalent polski brzmiałby:  "Ten drąg".


Stary Siset na swej przyzbie
o tym gadał cały czas
slonce dźwigało się leniwie
furmanki mijały nas



Słuchaj, Siset, oto jest drąg
wszyscyśmy przykuci do niego
jeśli się nie uwolnisz stąd
nie zrobisz kroku jednego


Runie, gdy szarpniem z całych sił
i czas by już najwyższy był
na pewno padnie, padnie, padnie
zwłaszcza że już na poły zgnił


Jeżeli dobrze szarpniesz tu
jeśli ja dobrze szarpnę tam
na pewno padnie, padnie, padnie
i może wolność będzie nam

Lecz, wiesz, Siset, już dawno tak
mam ręce otarte do kości
i kiedy siły wciąż mi brak
on ciągle rośnie i rośnie


Pewnie się da, pewnie się
lecz taka , Siset, masa wielka
że mnie opuszcza siła ma
I tylko zostaje piosenka:



(Runie , gdy szarpniem z całych sił
i czas by już najwyższy był
na pewno padnie, padnie, padnie
zwłaszcza że już na poły zgnił


Jeżeli dobrze szarpniesz tu
jeśli ja dobrze szarpnę tam
na pewno padnie, padnie, padnie
i może wolność będzie nam)




Milczy już dziś stary Siset
stąd tam go wzięły złe wiatry
daleko stąd, gdzieś - czort wie gdzie
Sam siedzę o przyzbę oparty


I gdy mijają nas znowu dzieci
śpiewam ze wsystkich sił
tę pieśń ostatnią po Sizecie
krórej mnie uczył gdy żył


(Runie , gdy szarpniem z całych sił
i czas by już najwyższy był
na pewno padnie, padnie, padnie
zwłaszcza że już na poły zgnił


Jeżeli dobrze szarpniesz tu
jeśli ja dobrze szarpnę tam
na pewno padnie, padnie, padnie
i może wolność będzie nam)




 Teraz to już chyba na pewno będę miał internet na podsłuchu!