opór czy upór - oto jest pytanie... :)

► No tak, do kłótni jak do tanga - potrzeba dwojga :P

Ale ja się z Tobą zgadzam, że ta wymiana postów pomiędzy Ludwiczkiem a mną, może wyglądać jak spór o nic, bo przecież kwestia sporna nie jest zarysowana, a skoro tak - to bardziej pasowałaby nazwa BRAKspór. :-)

Ja tutaj gram rolę nauczyciela, a Ludwiczek ucznia i to on chce zrozumieć czym jest chwila czasowa dt, bowiem intuicja mu podpowiada, że skoro wypowiadam się "autorytatywnie" powołując się na uznane wzory, to być może wiem  i on chce sprawdzić, czy to co wiem jest zgodne z jego rozumieniem nauki, wiedzy i prawdy.

Z tego sprawdzania nic mu nie wychodzi, bo aparat pojęciowy, którym się posługuje nie zawiera pewników,  a gdy próbuję mu te pewniki przybliżyć to się jeży bo występuje dysonans pomiędzy tym co czyta, a tym co sobie wyobraża w oparciu o teoriomnogościową  aksjomatykę,  czyli założenia bez uzasadnienia prawdziwości.

W jakich okolicznościach mógłby powstać spór pomiędzy uczniem a nauczycielem, pomiędzy jajkiem a kurą? Ano w takich, gdyby te role były odwrócone - gdyby to Ludwiczek uczył mnie czym jest dt, a ja bym się z nim nie zgadzał i prezentował kontrargumenty. Wówczas były spór o to kto ma rację:
    -    czy jeden z nas
    -    czy oboje
    -    czy żaden.

Zobacz na przykładzie. OK?
Ludwiczek pisze do Ciebie tak: "Ja uważam że 1/oo zmierza do zera."
Jeśli jakaś wielkość ma nazwę "zmierza do zera" a nie jest zerem, to ma ciało, a więc jest punktem. Gdy to zero osiągnie, to traci ciało stając się BRAKpunktem. Z punktów "zmierza do zera" zbudowane jest ciało np. ciało czerwonej sekundy. Z BRAKpunktów (styku pomiędzy punktami) nie jest zbudowane nic czerwonego, bo nie mając ciała cegiełka nie może być czerwona.

Czy Twoim zdaniem mamy tu spór, czy może raczej opór i upór? ;)

a po co te fiki-miki. Przeciez to juz zrobili. Luknij na mojego bloga, jest tam opisane. Takie doświadczenia robili jak nas na świecie nie było.