Wandea (9)

Bataille de Torfou: les femmes de Tiffauges barrent le chemin aux Vendéens épouvantés à la vue des Mayençais conduits par Kléber

Ten przydługi francuski tytuł, to końcowy niemal że akapit z poprzedniej notki - kobiety wandejskie zaganiają wojowników do bitwy..
XIX wiek, autor płótna: Alfred de Chasteignier

Tak popatrzyłem na to płótno..

Podczas gdy Wandea święciła sukcesy, w Paryżu nastąpiły kluczowe dla naszej opowieści zmiany. Z obawy przed rozszerzeniem się „zarazy wandejskiej” nastąpiła postępująca radykalizacja na szczycie straszliwej machiny rewolucyjnej. Odwołano i zdegradowano dowódcę Armii Zachodnich generała Birona z inicjatywy ministra wojny Bouchotte, a także (o zgrozo) do władzy doszlihébertistes, którzy w dzikości mordowania współobywateli chcieli prześcignąć nawet „wściekłych” (Sankiulotów)..

Trochę o tych dwóch postaciach i o ludobójczym nurcie hebertrystow , bo to interesujący i ważny wtręt do opowieści..

Armand Louis de Gontaut, książę de Lauzun, diuk de Bironbył francuskim arystokratą, wojskowym i słynnym pamiętnikarzem, a także masonem. Nie będę się rozwodził nad jego sukcesami w alkowach przedrewolucyjnej arystokracji, choć znana jest skandalizująca opowieść Birona o niewierności księżnej Izabeli Czartoryskiej, bo dla tej opowieści jest to akurat nieważne, tak samo o intrydze uknutej przez doradców króla i samego Ludwika XVI, w która „wrobiono wesołych kompanionów markiza de La Fayette” (w tym de Birona), bo to właściwie wychodzi na to, ze Stany Zjednoczone Ameryki Północnej powstały dzięki zabiegom jednej z koterii na dworze króla Francji, na złość angielskiemu kuzynowi i by pozbyć się z Francji niewygodnych i podejrzanych o przynależność do masonerii, młodych, bogatych i chcących zmian arystokratów, a Jerzy Waszyngton w tej intrydze był ledwie rauberitterem nieomal, który...został kim został, bo „młode lwy” i koloniści odparli w sposób niewiarygodny angielska inwazje na Nowy Jork i Boston, pokonali i zmusili do upokarzającego pokoju dumny Albion, burząc odwieczny porządek Starego Świata i prowokując, a właściwie przyspieszając w nim konieczne zmiany doktryn politycznych, zmiany terytorialne.

Rewolucja francuska była niechcianym dzieckiem tego procesu.