Wandea (18)

Bataille de Saint-Fulgent 1793 auteur: Tom Drake

(XIXe siècle Bibliothèque nationale)

Wróćmy do wcześniejszej narracji..

Po brawurowym i krwawym odzyskaniu Montaigu od Republikanów, Lescure i Charette razem ze swoim zgrupowaniem, zgodnie z planem, mieli dołączyć do Bonchamps'a i głównodowodzącego Elbee, którzy walczyli z nierozbitą do końca Armią Moguncką.
Jednak wieczorem 22 września zwiadowcy i szpiedzy (!) donieśli Charette, że na polecenie Canclaux, republikański generał Jan Kwiryn de Mieszkowski z dywizją „Sables-d'Olonne” (3000 gwardzistów, 12 dział) umacnia się w St Fulgent. Wbrew radom swoich poruczników Charette postąpił samowolnie, wbrew rozkazom Bonchampsa i Elbee i zamiast przemieszczać siły w ich stronę, strategicznie ważnej lewej północno-zachodniej flanki insurekcji, zaatakował natychmiast pobliskie St. Fulgent, zwłaszcza ze wespół dowodzący jego zgrupowaniem (15000 Wandejczyków, 40 dział) Lescure zatwierdził ten projekt.
Wandejczycy zaatakowali pozycje republikańskie w St Fulgent wieczorem 22 września, korzystając z ciemności i wyraźnej przewagi liczebnej (5:1). I tu ukłon w stronę polskiego generała dowodzącego dywizją gwardyjską „Sables-d'Olonne”, który nie dal rozbić dywizji, nie pozwolił Wandejczykom się oskrzydlić i w rezultacie otoczyć i cały czas walcząc zdołał wycofać się w stronę Chantonnay oraz co znamienne, nie porzucił artylerii.

Straty dywizji 300 zabitych i 700 wziętych do niewoli, a jednak honor zachowany i może dlatego dewianci (szalony Konwent) z Paryża przenieśli go w zasłużony stan spoczynku, a nie oddali Madame Guillotine.
Dzięki zwycięstwu Charette i Lescure na południu powstała w silach republikańskich luka, lecz na północy, tam gdzie powinni pomaszerować zwycięzcy Wandejczycy powstał znacznie niebezpieczniejszy wyłom kolo wojsk Bonchampsa i Elbee.