Wandea (29)

Ktoś nadmienił w komentarzach do „Wandei” o kilku publikacjach na stronach salonu24 na temat Powstań Wandejskich

We Francuskim piśmiennictwie, które odnalazło w sobie sumienie, powstało od tamtych czasów blisko 15000 otworów w formie opowiadań, powieści i poważnych monografii. Poezja, proza i muzyka, malarstwo i rzeźba, monumenty i rocznicowe obchody nie zatrą jednak faktów ukrywania prawdy o Powstaniach Wandejskich przez lat prawie dwieście, albo o przeinaczaniu prawdy, albo o nieuznawaniu prawa Wandejczyków do chwały, za to o co walczyli ich bracia, synowie i ojcowie, a potem o sprawiedliwość dla wielkich przodków.

Dzisiejsi Wandejczycy są dumni, ze oto po dwóch wiekach uznano Westermana i Louisa Tourreau za zbrodniarzy przeciw ludzkości i imiona ich wymazano ze ścian Arc de Triomphe. Potomkowie powstańców walczyli o to długo.

Przez cały okres poprzedni takie publikacje jak: „Histoire socialiste de la Révolution française” sakralizowaly zbrodnie Republiki popełnione przeciw i na terenie prowincji Wandea, bah! aż po Parnasy uniwersyteckie obowiązywała liberalno-lewacka zmowa milczenia!

W drugim zaś obiegu, w kręgach katolickich i monarchistycznych, zwłaszcza w wieku XIX mówienie prawdy o Wandei było swoistyml'ordre moral. Stąd przebarwienia i obustronna gra na symbole, a przecież cały czas chodziło tylko o prawdę historyczną, która jak się okazuje była w XXw. zakłamywana nie tylko na zsowietyzowanym Wschodzie, ale i podobno wolnym i demokratycznym Zachodzie Europy.

Dlatego takie publikacje jak moja jeszcze długo będą spotykały się z niedowierzaniem i długo nie doczekają się miejsca na przysłowiowych „stronach głównych”, bo jeszcze potrzeba lat świetlnych czasu i oceanu cierpliwości, by przebić mur obojętności i zakłamania.

                                44