To i owo o filmie (strony 1 -22)

Teraz przyszła pora na recenzje filmowe, a jednocześnie publikuję nową recenzję w formacie word i jest ona również w albumie jako strona 21 i 22 (w formacie paint).

Oblivion

Obejrzałem film, dobry film z gatunku s-f. Tytuł „Oblivion”,obsada, fabuła, mnóstwo przyjemnych przyszłościowych gadżetów i mnóstwo bezlitosnych technologii militarnych. 
Żyjemy w czasach, które stają się powoli nieludzkie, odhumanizowane, rządzi naszym światem pieniądz, nie ma w nim miejsca na uczucia i dlatego taki obraz, jak „Oblivion” powinien rozgrzewać serca i dusze, bo pokrzepia, bo pokazuje to, co w nas ludziach powinno być najważniejsze – człowieczeństwo..

Rok 2077.. technik Jack Harper (grany przez Toma Cruise) stacjonuje na ewakuowanej Ziemi, naprawiając zepsute drony. Jego misja jako część operacji mającej na celu zabezpieczenie niezbędnych surowców po dekadach wojen z obcymi dobiega końca.. Taka mocno umotywowana praca, dla wyższych celów. Jednak w trakcie rozwijania się akcji owe „wyższe cele” odczytuje widz, jako cele zbrodnicze i cały etos pracy trafia szlag. Niby to fikcja, ale nie bardzo, bo gdy odsunąć gadżety i super technologie, to ukazuje nam się odwieczny dylemat: „mieć, czy być”..

I tak życie patrolującego planetę z wysokości tysięcy metrów Jacka ulega drastycznej zmianie, kiedy ratuje z rozbitego statku kosmicznego piękną nieznajomą. Pojawienie się kobiety daje początek łańcuchowi wydarzeń, które zmuszają Jacka do podania w wątpliwość wszystkiego, co do tej pory wiedział. Odkrywając szokującą prawdę, która łączy go z Ziemią z przeszłości, Jack zostaje zmuszony do licznych wyborów. I jak to w amerykańskich i rosyjskich obrazach bywa los ludzkości spoczywa teraz w rękach jednego człowieka, który poznał szokującą prawdę i chce rozpieprzyć nieludzki (dosłownie) system. Oczywiście na filmie rzecz jest banalnie prosta, bo wystarczy zdetonować atomówkę w środku super komputera..

Pokrzepiający obraz, jednak pamiętajmy, ze w świecie realnym, który nam zawędrował w stronę ślepego zaułka cywilizacyjnego trudno by było znaleźć ów „łeb Hydry”.

Innym wątkiem, bardzo rzewnym, wywołującym mimowolne westchnienia jest znalezienie przez Harpera zielonej doliny na toksycznej Matce Ziemi. Piękne zarybione jezioro, bardzo „twarzowe” drzewa i krzewy wokół, bajkowa chata z pni drzew wybudowana (bez zezwolenia) przez Jacka.. Gdzie naszemu światu do tej utopii? Przecież z wyjątkiem obu czap lodowych na biegunach, każdy skrawek lądu ma swoich właścicieli i nie tylko chaty nie dadzą postawić, ale nawet rozbicie skromnego namiotu może się skończyć nafaszerowaniem solą z grochem naszych tyłków przez jakiegoś posiadacza ziemskiego..

Eh, życie..