Wzlot Ryszarda Pe

Ostatnie sondaże wskazały na gwałtowną erozję poparcia PiS i równie gwałtowny wzrost pozycji partii Ryszarda Petru w rankingu ugrupowań politycznych.

Ktoś powie, że PiS powinien już się zacząć bać. Przyznam, że ma to i owo do przemyślenia ale jak na razie bać powinien się kto inny.

Myślę, że to drugie zjawisko, czyli sondażowy gwałtowny wzrost partii Petru może być początkiem sejmowych transferów a z nimi także początkiem końca Platformy Obywatelskiej. No bo jak się nie skusić na miraż władzy, która jakoby już leży na ulicy. Kuszące może to też być dla Petru i jego ludzi. No w każdym razie dla Petru. No bo jak się nie skusić wizją bycia główną o ile nie jedyną opozycją. Z całym szacunkiem dla Kukiza Petru go za opozycję wszak nie uważa.

I tu pojawia się pułapka. Może nie od razu na Petru ale na jego drużynę. Kiedy zdecydują się wpuścić do siebie Platformę, będzie to tak, jak przejście limes przez Germanów. Pozbawiona doświadczenia zbieranina Petru nie ma szans z wyjadaczami opatrzonymi „robieniem polityki” z czasów Tuska i Kopacz. Myślę, że ceną za największy klub będzie wielkie rozczarowanie tych ciągle anonimowych przybocznych Petru.

Czy Petru jest w stanie temu zapobiec. Otóż szczerze wątpię.

Ów opisany na początku wzrost jest wprost proporcjonalny do sodówki, która liderowi Nowoczesnej zaczęła uderzać do głowy. Niestety bez jakichkolwiek pozytywnych skutków. Wczoraj lider Nowoczesnej wprost powiedział, że należy rozwiązać sejm. Dając dowód tego, że jego kontakt z Konstytucją RP ograniczał się chyba dotąd do tych momentów, gdy machał nią „przeciw PiS”. Aż mnie kusiło by go zapytać czy jego zdaniem Sejm rozwiązuje Trybunał Konstytucyjny czy też Martin Schulz.

Wszystkim tym, co zaczynają stawiać krzyżyk na obecnej władzy zwrócę uwagę, ze taki przeciwnik jak Petru to dla władzy skarb. Niby może on liczyć na nieograniczony a przez to obrastający w masę dobrych i mniej dobrych żarów dostęp do mediów ale…

Ale sprowadza się do formatu i osobowości owego lidera opozycji. Im częściej zaprasza się Petru do telewizji i im częściej daje się mu możliwość nieskrępowanego wygłaszania jego mądrości, tym częściej wychodzi, że jest to człowiek mający wyjątkowo małą wiedze z każdej dziedziny poza jego wąską specjalnością. Co do jego wiedzy specjalistycznej wierzę na słowo.

Liczbą bzdur i gaf w krótkim czasie zdołał on chyba przebić największych dotąd mistrzów naszej sceny politycznej. Można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z człowiekiem, który poza opracowaniami z własnej dziedziny w życiu nie przeczytał niczego innego. A jeśli przeczytał to nie zrozumiał.

I podtrzymuję swoje zdanie. Jeśli byłbym politykiem to marzyłbym właśnie o takim przeciwniku.