Tanie Państwo umarło

Nie, ten wpis nie będzie o apetycie Saby na służbowe meble. Nie będzie też o sprzedawanej na tony kiełbasie wyborczej. Będzie o zderzeniu z rzeczywistością.

 To, że państwu potrzebny jest sprawny aparat urzędniczy wiedział już Władysław Łokietek. W późniejszych czasach biurokratyczna machina zaczęła żyć własnym życiem. Tym niemniej trzeba zauważyć, że wejście Polski do Unii Europejskiej wyostrzyło pewne zależności. Od sprawnej administracji m.in. zależy ile funduszy unijnych uda nam się pozyskać (odzyskać?). 

Jednak emigracja, zmniejszenie bezrobocia i wzrost płac w sektorze prywatnym powodują, że coraz ciężej jest administracji publicznej konkurować o wartościowych pracowników. Szczególnie, że coraz częściej przedsiębiorstwa prywatne i administracja szukają tych samych ludzi. 

Ponadto, taki stan rzeczy naraża państwo na działania na pograniczu korupcji czyli kupowanie wraz z byłymi urzędnikami tajemnic służbowych, państwowych czy też zwyczajnie know-how. Zmusza również do zatrudniania osób niekompetentnych lub pracowników bez żadnego doświadczenia, za których błędy płacimy pośrednio wszyscy. 

I tu dochodzimy do sedna sprawy.

 Ktokolwiek wygra wybory będzie zmuszony złamać tabu mówiące: „Nie podnosimy pensji urzędnikom”. Pierwsze przedbiegi, w dziedzinie akceptowanej przez społeczeństwo, już obejrzeliśmy w postaci demonstracyjnego podpisania podwyżki dla policjantów przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w asyście Premiera.

Przykład Policji pokazał, że nawet pewność zatrudnienia i wcześniejsza emerytura nie wystarczają do przyciągnięcia chętnych. Wygląda na to, że postępujący wzrost płac i czająca się inflacja odeślą do populistycznego lamusa hasło„Taniego Państwa”. 

Tylko czy budżet to wytrzyma?