Dobrem wspólnym mogłoby być np. zapewnienie wysiłkiem wszystkich, by niczyjej wolności nie truł strach przed nie utrzymaniem się na powierzchni życia, bezsiłą wynikającą z ubóstwa i bezrobocia i zepchnięcia na margines życia publicznego. Ale nie jest, gdyż nie jest to w interesie królika, a także jego bliskich i znajomych.
Dobrem wspólnym mogłoby być np. uwolnienie wszystkich od groźby rzeczywistego ubóstwa , wykluczenia, bezrobocia, prekariatu, cierpienia, lęku przed negatywnymi konsekwencjami nieefektywnej, niedofinansowanej służby zdrowia, co w obliczu rosnącej liczby osób chorujących na choroby nowotworowe, czy wystawionych na epidemię koronowirusa może obezwładniać, etc. przez wyposażenie osób wykluczonych, cierpiących, chorych, etc. w podmiotowe prawo do skutecznego oparcia medycznego i socjalnego umożliwiającego im zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, ale i włączenie się w życie publiczne. Ale nie jest, gdyż nie jest to w interesie królika, a także jego bliskich i znajomych.
A niepewność, strach jest coraz silniejszy… prawdopodobnie zwłaszcza u tych osób, które są chore,m niepełnosprawne, osamotnione i żyją w ubóstwie lub są zagrożone popadnięciem w ten stan.
Czy instytucje publiczne, w tym pomoc społeczna pomaga w przezwyciężaniu tego strachu, czy eliminuje jego powody?
Czy wdraża innowacyjność będącą rezultatem kreatywnych zespołów? Nie… także dlatego, iż ciemne interesy prominentnych zarządców pomocy społecznej mają większą moc, niż moc rozumu i służby publicznej.
Charakterystyczne, że wszelkie próby kadencyjności np. sprawowania funkcji zarządczych spalają na panewce, nawet wcześniej, niż się na niej pojawią. Bliscy i znajomi królika nadal czują się bezpiecznie. Czas by to zmienić.
