Motto:
To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
nasza odmowa niezgoda i upór
mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
(Zbigniew Herbert, „Potęga smaku”)
Portal internetowy Interia.pl – vide: https://fakty.interia.pl/polska/news-wicepremier-jadwiga-emilewicz-przemawiala-z-ambony,nId,4566962#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox informuje:
„Minister rozwoju, wicepremier Jadwiga Emilewicz przemawiała z ambony podczas mszy świętej na Jasnej Górze. To wzbudziło liczne komentarze w Internecie. Internauci i politycy opozycji zwrócili uwagę na niecodzienną rzecz: Jadwiga Emilewicz przemawiała z ambony w kościele podczas transmitowanej w TVP1 mszy świętej. Zdjęcia z uroczystości błyskawicznie zaczęły rozchodzić się po mediach społecznościowych…”
To skandaliczne wydarzenie tak skomentował Rzecznik Konferencji Episkopatu Polski ks. Paweł Rytel-Andrianik:
"Katolicy, oczywiście tak jak inni obywatele, mają prawo do czynnego zaangażowania w politykę dla dobra wspólnego, ale kościoły nie są miejscami, w których mogą być podejmowane działania z tym związane. Chrześcijanie od ponad dwóch tysięcy lat głoszą prawdę o miłości Boga do każdego człowieka, niezależnie od jego życiowej sytuacji. Kościół nikogo nie wyklucza ze swej wspólnoty, ale stawia także do realizacji konkretne wymagania, które wskazuje Dekalog, Ewangelia, nauka społeczna Kościoła katolickiego, a potwierdzają je kolejni papieże. Jeżeli w jakimś miejscu, w kościele lub budynku parafialnym, pojawia się przypadek agitacji wyborczej, należy uznać to za naganne i niezgodne z misją Kościoła, którą jest głoszenie Ewangelii każdemu człowiekowi, niezależnie od poglądów politycznych. Świątynie nie są miejscami do uprawiania polityki, ale - jak podkreślał Jezus Chrystus - są domami modlitwy…”
Mój komentarz:
Ministrowie partii Jarosława Kaczyńskiego przekroczyli już wszelkie granice poczucia smaku. Więc można jedynie wyrazić nadzieję, że Polacy, zanim wyruszą do lokali wyborczych, - przypomną sobie przytoczone wyżej słowa Rzecznika Konferencji Episkopatu Polski.
W przeciwnym razie, - jeszcze raz potwierdzą się słowa Norwida:
„Jesteśmy żadnym społeczeństwem. Jesteśmy wielkim sztandarem narodowym. Może powieszą mię kiedyś ludzie serdeczni za te prawdy, których istotę powtarzam lat około dwanaście, ale gdybym miał dziś na szyi powróz, to jeszcze gardłem przywartym hrypiałbym, że Polska jest ostatnie na ziemi społeczeństwo, a pierwszy na planecie naród. Kto zaś jedną nogę ma długą jak oś globowa, a drugiej wcale nie ma, ten - o! jakże ułomny kaleka jest.
Gdyby Ojczyzna nasza była tak dzielnym społeczeństwem we wszystkich człowieka obowiązkach, jak znakomitym jest narodem we wszystkich Polaka poczuciach, tedy bylibyśmy na nogach dwóch, osoby całe i poważne - monumentalnie znakomite. Ale tak, jak dziś jest, to Polak jest olbrzym, a człowiek w Polaku jest karzeł - i jesteśmy karykatury, i jesteśmy tragiczna nicość i śmiech olbrzymi ... Słońce nad Polakiem wstawa, ale zasłania swe oczy nad człowiekiem...”
(Z listu Cypriana Kamila Norwida do Michaliny Dziekońskiej z 14 listopada 1862 roku)
Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki oraz niezależny bloger oddany prawdzie i sprawom ważnym dla polskiego państwa)
