Widows - tutela mulierum

   Smutną konsekwencją  każdej katastrofy lotniczej są wdowy , sieroty i inne osoby które straciły w katastrofie swoich dalszych czy  bliższych krewnych. Większość wdów i innych krewnych ofiar pozostaje w cieniu ze swoim bólem i swoją żałobą. Bywają jednak wdowy nad aktywne , które , odgrywają w podtrzymywaniu histerii po katastrofie  niechlubną rolę. Nieustannie dostarczają swoimi fantazyjnymi   wypowiedziami amunicji bezkrytycznym , niedouczonym i nieodpowiedzialnym dziennikarzom. Usprawiedliwiam dziennikarzy – trzeba coś pisać ,żeby mieć pecunia.

    To chyba oczywiste , ze jeśli ktoś występuje publicznie i zabiera głos w jakiejś sprawie to jednocześnie rezygnuje z własnej prywatności i poddaje swoją postawę i swoje wypowiedzi ocenie społecznej. Wdowy. Aktywnych  bywa zwykle tylko kilka ( na kilkadziesiąt) , ale one poważnie wpływają na ksztalt debaty bo ich głos waży oczywiście więcej niż inne. Większość krewnych ofiar nie afiszuje się ze swoją żałobą i swoim żalem , ale pewien procent wdów i sierot  przyjmuje zupełnie inną postawę. Mają coraz to nowe pretensje , są roszczeniowe i aroganckie... 

W prawie rzymskim kobieta przez całe swoje życie musiała być pod opieką jakiegoś mężczyzny. Podziwiam mądrość starożytnych. Kobiety musiały mieć opiekuna ponieważ :

- są bezradne

- lekkomyślne

- z natury słabsze

- nie znają się na procedurach prawnych

   Pojawił się wątek alkoholu. To ewidentne świństwo którego dopuścili się Rosjanie w raporcie MAK. Ale nie powinniśmy przesadzać w oburzeniu .Mądry wie , ze nie na wszelkie zaczepki warto reagować .Honor , wojsko i wódka. W każdym wojsku jak świat światem się piło , pije i będzie piło. W czasie wojny dla złagodzenia stresu i na odwagę , w czasie pokoju z nudów. To że i kapral i kapitan i generał piją i pić będą nie ma nic wspólnego z ich honorem. Ani go nie dodaje ani nie umniejsza.

   Odszkodowania. Ogólny wniosek  jest słuszny - nie żałować pieniędzy i nie debatować nad tym. Zastanawiam się jednak , czy  ofiary katastrofy  jeśli patrzą na to wszystko z góry ( a z definicji powinniśmy wierzyć , że tak jest)  są zadowolone , że się nagminnie kłamie opisując okoliczności ich śmierci ? Tak naprawdę winien jest L O S czyli nieszczęśliwy splot okoliczności. Wszytko inne z dowolnej strony opowiadane jest nadużyciem.

    W niektórych znanych kulturach los wdowy bywał i bywa okrutny. W kulturze hinduskiejwymagano, żeby wdowa poświęcała się na ołtarzu pogrzebowym swojego męża.(Sati) Dzisiaj sati zdarza się tylko wyjątkowo , ale nadal bycie wdową w Indiach jest straszne.

 W Europie jest inna kultura , inne wierzenia i obyczaje. Wdowy otacza się współczuciem i pomocą . Zwyczaj zaleca im ubieranie się na czarno , żeby zwłaszcza młodsze wdowy nie były narażone na zaloty , co między innym było związane z dziedziczeniem tj . żeby była pewność, że dziecko urodzone w okresie 300 dni po śmierci męża jest jego dzieckiem i jego prawnym spadkobiercą.

   Zwykle obyczaje miały jakiś racjonalny sens. Można i trzeba wyrozumiale patrzeć na  wdowy .Bywają nieobliczalne. Męscy krewni powinni je wesprzeć  i czasem powstrzymać.