Czasy niespokojne. Wciąż.
Niby pokój trwa, ale chłód z wielu miejsc bardzo mocno wieje.
Z niedowierzaniem obserwujemy pewne zjawiska przyrodniczo-„kulturalno”-polityczne.
„W końcu to, czy jesteśmy ludźmi, czy małpami, zależy jedynie od nas samych.”
/Dale Carnegie/
Dzisiaj wiersz niezwykły...
Jonasz Kofta
Jestem zmęczony
Czuję, usycha we mnie wiara
Instynkt ludzkości nieomylny
Tyle słów niepotrzebnych naraz
Złości i trwogi zgiełk bezsilny
Chcę uciec, wiem to brzmi naiwnie
Chcę uciec choćby na pustynię
- Jesteś zmęczony?
Tak
To minie
Czy ktoś zatrzyma młyny słowa
Nim w proch ostatnią prawdę zmielą
Bełkot i zbrodnia, król, królowa
Władzą nad nami się podzielą
Pogodzi nas niepogodzonych
Słońce gdy pierwszy raz nie wzejdzie
- Jesteś zmęczony?
Tak
To przejdzie
Czasu już nie ma, nie ma na nic
Myśl ginie ogłuszona gwarem
Głupota tuczy się słowami
Wystarczy: mane, tekel, fares
Czy świat jest łodzią dla szalonych
Rozbitków, co ratunkiem gardzą
- Jesteś zmęczony?
Tak
Bardzo
W jesiennym nastroju, z mocą wszystkich jej barw...
Nuta >>> Jonathan Roy "Keeping Me Alive"
Z serdecznością,
iei
