Znajdując się, de facto, w przededniu kampanii wyborczej na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, winniśmy zadać sobie odpowiedzialnie pytanie — jakiej wizji prezydentury potrzeba nam, aby sprostać wyzwaniom przyszłych lat. Po pierwsze, jako społeczeństwo nie możemy zgodzić się na narrację polityczną, w której to wyniki sondaży decydują o poparciu dla danego kandydata. Jako społeczeństwo obywatelskie, winniśmy, domagać się równego traktowania wszystkich kandydatów, organizacji jak największej ilości debat politycznych. Niedopuszczalną praktyką jest próba unikania rozmów i dyskusji przez część środowisk politycznych — to zachowanie pogardliwe w stosunku do wyborców! Istotne znaczenie dla godnego przebiegu kampanii wyborczej powinna być przejrzystość i transparentność finansowa komitetów wyborczych oraz dostęp do rzetelnej i obiektywnej informacji zarówno w przestrzeni mediów publicznych, jak i stacji komercyjnych. Należy z całą stanowczością potępiać wszelkie formy fałszowania informacji, tworzenie fałszywych newsów czy rzucanie pomówień. Jakie cechy powinien mieć kandydat na Prezydenta RP, uwzględniając konstytucyjny zakres kompetencji głowy państwa? Prezydent, realizując swoje konstytucyjne zadania i kreując współpracę, zarówno z rządem, jak i środowiskami opozycyjnymi, ma znaczny wpływ na możliwość kształtowania życia politycznego, społecznego i gospodarczego w Polsce. Dlatego Prezydentem RP winna być osoba niezależna i samodzielna, która nie musi obawiać się reakcji określonej osoby czy środowiska politycznego, tylko przy zachowaniu tego warunku przyszły prezydent będzie miał szansę stać się spoiwem łączącym polskie społeczeństwo — prezydentura musi mieć charakter ponadpartyjny! Urząd Prezydenta RP nie może być traktowany jako łup partyjny dla jednego czy drugiego środowiska politycznego. Kandydat na prezydenta musi mieć stosowną wiedzę, doświadczenie i umiejętności, które pozwolą w sposób godny, ale i skuteczny pełnić ten zaszczytny urząd. Konstytucja RP wyborom prezydenta RP poświęca artykuły 127-130, ustalając: powszechność, równość wyborów, a także bezpośredniość i tajność głosowania. Taki rodzaj ordynacji przy wyborach Prezydenckich daje głowie państwa silny mandat społeczny, który powinien obligować danego polityka do pracy dla Polski i myślenia o polityce w kategoriach znacznie szerszych niż interes własnego środowiska politycznego. Dziś potrzeba nam prezydenta, który będzie rzeczywistym animatorem dialogu i współpracy pomiędzy rządem a opozycją. Prezydenta, który będzie w stanie być prezydentem wszystkich polaków, lecz nie tylko deklaratywnie. Potrzeba nam prezydenta, który będzie mówił „nie” waśniom, sporom i partyjnej bijatyce a wyraźnie powie „tak” kompetencji, rzetelności, porozumieniu. Kandydat na Urząd Prezydenta RP powinien mieć również umiejętność otwartej współpracy z ekspertami z różnych środowisk społecznych i organizacji politycznych Rada Bezpieczeństwa Narodowego zwoływana przez Prezydenta RP winna stać się cyklicznym miejscem wypracowywania wizji dla rozwoju Polski, miejscem, gdzie główne siły polityczne mogą nawiązać dialog nawet w sprawach najtrudniejszych. Oczywiście wybory wiążą się z określonymi emocjami, każdy z kandydatów ma własny system wartości, przekonań, światopogląd to ogromna wartość, ponieważ ustrój demokratyczny wtedy funkcjonuje właściwie, gdy obywatele mają rzeczywisty wybór. Jednak, jako społeczeństwo, musimy wymagać od polityków ubiegających się o pełnienie godności Urzędu Prezydenta RP, aby różnili się, zachowując jak najwyższy standard kultury politycznej. Dlatego wszelkie przejawy grubiaństwa, chamstwa, prostactwa czy braku politycznej ogłady nie mogą być akceptowane przez społeczeństwo obywatelskie w debacie publicznej szczególnie dotyczącej tak zaszczytnego Urzędu, jak Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.
