Nigdy bodaj w naszej egoistycznej rodzimej historii nie mieliśmy aż tak wielu społeczników jak to jest w obecnych czasach… Śladem centralnych instytucji dzieła obywatelskiego miłosierdzia powstają w najodleglejszych zakątkach reeuropeizowanej ojczyzny. Ich adresatami są biedni i bogaci, Żydzi i antysemici, dzieci i starcy, różnorakie mniejszości, zabytki kultury i oświatowe knotki. A w tle każdej z tych akcji błyszczy gwiazdkowe logo któregoś z unijnych funduszy…
Co ono oznacza? Otóż za owymi „obywatelskimi dziełami miłosierdzia” kryje się często pospolity szmalcownik, który jako tzw. „koordynator projektu” jest jego rzeczywistym beneficjentem. Szuka się przy tym idei nośnych, przez unijnych proroków mile widzianych, a pomocą za odpowiedni procent służą wyspecjalizowane biura usługowe.
I tak oto prywatyzując zysk, nacjonalizuje się równocześnie ostatnią wartość naszej cywilizacji. Z widomym skutkiem.
