Gdzie mieszka wielkie serce, Dom nie jest ciasny..

- Jesteście teraz w chacie? - Długa chwila ciszy, widać, zasięg zjadło, i krótka odpowiedź - Tak!!! - I już wiadomo, gdzie będę oglądać wiatr buszujący w suchych trawach, szukać wierzchołków gór przykrytych chmurami i jeść chleb przy wspólnym stole.

 

 

 

 

 

 

Dwoje w małej chatce u podnóża gór. Skądkolwiek bym przyszła, jak długo by mnie nie było, tam nikt nie pyta. Tam się wychodzi zza wzgórza i anonsuje - Jestem! - I co najwyżej dostaje kuksańca na dzień dobry - Te, miałaś z nami nosić kamienie, i co?! -

 

 

To jest ten Dom, o którym śpiewał Bellon:

 

 

 

 

 

 

Gdy kroki usłyszę u drzwi, czyjekolwiek -

Wejdźcie - poproszę. Jestem zbieraczem głosów

A dom mój bardzo lubi, gdy śmiech ściany mu rozjaśnia

I gędźby lubi, i pieśni . Wpadnijcie na parę chwil.

Kiedy los was rzuci w te strony,

to dom mój otworem stoi

Dla takich jak wy.

 

 

 

 

 

 

Tego dotąd u nich nie słyszałam, melodii i dźwięków. Tam ich nawet nie trzeba. Pierwsza wiadomość w życiu, jaką dostałam z tego Domu, brzmiała: "..Ale są konserwy, herbata i gorące serca".

 

 

 

 

 

 

I Włóczykij poszedł.