Akordy złote i czerwone

Kręcenie się po Operze kojarzy mi się trochę z krążeniem wokół słońca. Trochę światła zawsze padnie na jasną głowę Włóczykija i ogrzeje jego serce, spragnione kontaktu z prof.,dr i innemi autorytetami. Ale kręcenie się po Operze w towarzystwie Mamy Tubylców to jest stąpanie w środku kręgu. Można o wszystko pytać i słyszeć ciekawe odpowiedzi..

 

Włóczykij, który czuł się z początku jak słoń w składzie, albo raczej upiór w operze, niespodziewanie wyczuł w muzykach bratnie dusze. Tym chętniej popędził wieczorem na kolejną porcję Muzyki W Świetle Słońca. Tam doznał tradycyjnych zawrotów głowy od nadmiaru wrażeń (np. "balet", zamiast  dobrze znanego mi "galopu do pociągu"). Uścisnął rękę Ważnej Osoby, uśmiechnął do innej, a uciekł z kadru jeszcze innej. Nazwał, czyli oswoił dla siebie kolejny kawałek świata.. Po tym był powrót z Mamą Tubylca, wypełniony rozmowami o pisaniu, konkursach, książkach i innych rzeczach wspólnych piszącym i komponującym.

 

W południe siedziałam w ciepłej sali, pachnącej trochę salą wykładową, i słuchałam opowieści Kompozytorki. Dobrze rozmawia się o muzyce w ciszy i Włóczykij odkrył ze zdziwieniem, że to chyba pierwszy raz pobiera taką lekcję, daleko od wrzasków szkolnych i gwaru widowiska..  Sam zaś Mistrzyni to fajna, równa babka po pięćdziesiątce. Przypominała trochę te dawne śpiewaczki z pokolenia Violetty Villas. - Ciekawe, jak ona to pisze? - Włóczykij ostatnio często  porównuje akt twórczy piszącego i komponującego.  (Bo objawy weny są te same: nie je się śniadania, nie wychodzi z domu, aż się zamknie, co  się ma zamknąć).  - Jak to jest?  - marszczył brwi, patrząc na muzyków, nieprzytomnych ze szczęścia.  - Jak ja myślę obrazami, to oni dźwiękami??  -  Mama Tubylca mówi, że myśląc o nowym utworze, słyszy od razu całą orkiestrę. A ta Kompozytorka  stwierdziła, że ona czasem widzi dźwięki w kolorach! - Akordy złote i czerwone - wymieniał niegdyś jej nauczyciel i mistrz..