Myślę, więc jestem. Nie myślę, nie istnieję.
Tysiące cyberataków na NIK. Trwają rozważania, czy to prawdopodobne. Podobno dostawca Pegasusa liczył sobie pokaźną sumę za każde jego użycie. Masowe stosowanie programu kosztowałoby wtedy dziesiątki milionów złotych. Budżet instytucji, próbującej z niego korzystać nazbyt rozrzutnie, tego by nie wytrzymał. Tylko że rzecznik NIK podejrzewa, iż pracownicy Izby byli inwigilowani, ale nie podaje sposobu. Dopiero zatem jutro się okaże, co się działo i jakie są na to dowody.
Komentatorzy wątpią też, jakoby zainscenizowano przegraną w głosowaniu nad ustawą Lex Kaczyński. Agata Szcześniak zwróciła uwagę, że po raz pierwszy od dłuższego czasu bronił jej sam Prezes, wdając się nawet w sejmowe pyskówki. W takiej sytuacji jest mało prawdopodobne, jakoby rzecz była ustawiona. Trudno bowiem przypuścić, że Kaczyński by poświęcił swoje ego, aby pokazać, że jest bezradny wobec rzekomej nikczemności opozycji.
Obracamy się w świecie przypuszczeń, popadając w wątpliwości, których nigdy nie wykazywała dobra zmiana, miotając swoje oskarżenia. To daje pewność, że coraz częściej nie dajemy się zwieść pozorom. Jestem, bo myślę. Myślę, bo wątpię.
Nic więc dziwnego, że mamy też reakcję na szerzący się sceptycyzm. Jako się rzekło, jego brak skutkuje bezmyślnością. Ona może równoważyć niepożądane następstwa powszechniejącego korzystania z głów. Nie dziwi przeto stwierdzenie rzekomego kandydata na ministra finansów, że kury, trzymane od wyklucia się w klatkach, nie wiedzą, co tracą, bo nigdy nie widziały słońca.
Pewnie więc ów dostarczyciel przeciwwagi zostanie jednak finansistą. Nic bowiem tak nie demoluje ideologii, jak zdrowy rozsądek. W odwrotnym zatem świecie, aby awansować, trzeba udowodnić, że nie ucierpi z tego powodu jedynie słuszny światopogląd.
Los zatem dobrej zmiany musi się dokonać. Tępiąc wątpliwości, zgotowała go sobie od samego początku. Jak się nie myśli, to nie można istnieć.
