Walczą z pedofilią, powierzywszy przedtem kierownictwo sejmowej zajmującej się prawem komisji politykowi, który wcześniej usprawiedliwiał i tak potem skazanego pedofila w sutannie. Uhonorowany zaś tak parlamentarzysta wyjaśnia teraz, że przedstawiał cudze tezy, możliwie dokładnie, aby zaprezentować poziom intelektualny ich głosiciela.
Wobec nasilających się oskarżeń księży o pedofilię klerykałowie próbowali rzecz przedstawić jako atak na katolicyzm. Sam więc Prezes najpierw buńczucznie wołał, że ręka podniesiona Kościół, to ręka podniesiona na Polskę. Aliści trzy dni potem straszył już księży pedofilów wieloletnią odsiadką bez zawieszenia, przedawnienia i przebaczenia.
Nie wiadomo, co w wizerunku polityka jest gorsze od prezentowania poglądu, z którym się on nie zgadza. Taki jest też chyba pogląd dobrozmiennego szefostwa, bowiem nie poprowadzi projektu ustawy, radykalizującej postępowanie wobec pedofilów komisja, kierowana przez tak właśnie postępującego członka partii. Zrobi to inne gremium.
Czy odsunięcie głosiciela zmiennych w czasie poglądów od prac nad ustawą przeciw pedofilii sugeruje podobne stanowisko dobrej zmiany wobec Prezesa? Wprawdzie partia ojca Rydzyka przepadła w konkurencji z dobrozmieńcami, arcybiskup przeprasza za pogardliwe słowa o filmie Sekielskich, ale PiS już traci siedzibę i w przyszłym roku będzie chyba musiał szukać innej. A PiS to przecież Prezes i odwrotnie.
A elektorat? Nie wiadomo, czy na pewno to wszystko kupi. Walczy się tak, jak wymagają tego okoliczności. Podstawowa zasada ekonomii nakazuje stosować minimalny wysiłek dla osiągnięcia zamierzonego skutku. Po co się zatem wysilać, skoro jak to było z oceną reklamy z Chuckiem Norrisem, “ludzie są tacy głupi, że to działa”.
Czy to jednak wystarczy? Zobaczymy.
