Jakiś czas temu, jeszcze przed I turą wyborów zacząłem pisać notkę o tym, że te wybory nie będą uczciwe.
Ale nie zdecydowałem się jej opublikować. Dzisiaj zresztą nie miała by najmniejszego sensu - życie polityczne przekroczyło granice mojej wyobraźni. Mimo, że z racji wieku sporo już widziałem.
To co się wyrabia jest nie do określenia w normalnym, przyzwoitym języku...Nie do wyobrażenia jeszcze 2 miesiące temu ...
Mam na myśli to, co się dzieje w ostatnich dniach kampanii. Nie zamierzam opisywać tego, co wszyscy widzą. Raczej chciałbym się skupić na klimacie tych wyborów. Nie chodzi o sam wybór i skutki (pozytywne i/lub negatywne) dla Polski ale to, co może i zapewne będzie się dziać w dłuższej perspektywie w polskiej polityce. Włącznie z kolejnymi, czekającymi nas w przyszłości, wyborami.
Doprowadziliśmy Polskę do stanu - niespotykanego dotąd - wrzenia (wiem, wielu powie, że nie ma z tym nic wspólnego bo nie ma wpływu). Ale jako CAŁOŚĆ społeczeństwa zaczynamy akceptować to, co nigdy nie powinno być akceptowalne. Tego, że emocje wśród zwolenników będą spore należało się spodziewać. Jakoś to mogę próbować zrozumieć. Chcącemu nie dzieje się krzywda ...
Ale też była malutka, taka tyci tyci nadzieja, że przynajmniej dziennikarze - nawet ci, którym się tylko wydaje, że są dziennikarzami - nie będą dorzucać do pieca jak chory z nienawiści pomocnik maszynisty (palacz) w lokomotywie ciągnącej miliony wagonów. Że pomyślą chociaż trochę zanim coś powiedzą czy napiszą. Widzimy co się dzieje ... ABS wyłączony, hamulce zastąpione przez "chamulce" dumne ze swojej odwagi i pryncypialności. Przypierdzielić, dowalić, podjudzić, oskarżyć, wykpić, wydrwić, odsądzić od czci i wiary. I jeszcze się tym chwalić bez opamiętania. Jak w tytule: Chwała Wielkiemu Chamstwu!
Jakaś uczciwość zawodowa? Osobista? Szacunek dla innych? Przyzwoitość?
Politycy? Widać, słychać i czuć. Jeszcze pół roku temu miałem nadzieję, że gdyby co, to psychiatrzy dali by radę pomóc - wymagającym takiego wsparcia - politykom. Dzisiaj widzę, że psychiatrów za mało a pacjentów (czyli polityków) za dużo. Jeszcze do tego nie chcą się przyznać przed sobą, że im odbiło. I dumnie, bezrefleksyjnie uważają ten stan za optymalny, godzien pochwały ze strony zwolenników. Co rusz łapię się na tym, że nachodzi mnie ochota napisać jednemu czy drugiemu na Twitterze jakiś miły komplement, w stylu: Ty debilu! Ty zadłużony emocjonalnie palancie! Przyznaję, grzeszę myślą ... Na szczęście dla mnie już dawno mnie zablokowali - Salon24 czyni jednak człowieka sławnym :)
Dokąd nas to wszystko zaprowadzi?
Podziwiam Blogerów, którzy mają chęć analizować proces wyborczy: dotychczasowe wyniki i snuć prognozy. Mnie się po prostu robi niedobrze, jak widzę, czytam i słyszę to całe szemrane towarzystwo. Nie mam na nich zdrowia ...
Do zobaczenia - być może - po wyborach ...
