Dziękujmy Donaldowi Tuskowi. I chwalmy Go!

Zatrząsł się dzisiaj Salon po odkryciu szczerej wypowiedzi "Naszego Szczerego Przywódcy" (by Seaman) o tym,  że ON - Premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej - poświęca więcej czasu na haratanie i oglądanie haratających niż na politykę.

Niektórzy skwitowali to łaciną: "nil novi sub sole". Inni z ulgą zauważyli, że "wreszcze powiedział prawdę". a jeszcze inni, tradycyjnie zarzucili premierowi tradycyjne nieróbstwo. Oczywiście, byli i tacy, co uważają że "dobry żart tynfa wart" i udzielili Donaldowi Tuskowi rozgrzeszenia. Może i ci ostatni mają rację, ale sądzę, że spowiedź premiera nie była pełna.

Ale nie chodzi mi o to, co zataił premier. Uważam, że powinniśmy być wdzięczni Donaldowi Tuskowi. Za co?

Ano własnie za to, że "więcej czasu poświęca na haratanie niż na politykę".!

Czytelnik może mnie posądzić o brak piątej klepki. Niesłusznie. Już wyjaśniam.

W każdym przedsiębiorstwie (a Polska to taka ogromna firma, wręcz "korporacja" korporacji) są dwa rodzaje pracowników:

- jedni "mają wpływ na przychody",

- inni (druga grupa) "mają wpływ na koszty".

W interesie firmy jest, aby ci drudzy robili jak najmniej - dzięki temu mniej zaszkodzą!  Oczywiste? Oczywiste.

Nie ulega dla mnie najmniejszej wątpliwości, że Donald Tusk lokuje się właśnie w tej drugiej grupie - im bardziej zajmuje się polityką, tym bardziej rosną nasze koszty. Im mniejsze jego zaangażowanie (w politykę)  tym niższe nasze straty.

Konkluzja: Im więcej będzie Donal Tusk haratał, tym mniejsze będą szkody, które poczynić może. Dodajmy: szkody nieodwracalne. Lepiej niech harata i to z całym rządem. I absolutnie nie bedę miał pretensji jak sfauluje Arabskiego.

Jak sądzę, racjonalnie dowiodłem, że Donald Tusk zasługuje na naszą wdzięczność i uznanie.