Choroba ta znana jest od 1967 roku.
W 2002 i 2003 rou kiedy wybuchła tzw „epidemia SARS Cov-1” lekarze osoby, zarażone wirusem SARS Cov-1, posiadające poniższe objawy diagnozowali jako chorych na tę, od 35 lat znaną i doskonale opisaną w literaturze fachowej chorobę.
Więc co to za choroba ?
OPIS CHOROBY :
Pierwsze objawy tej choroby to duszność oraz spadająca saturacja (wysycenie krwi tlenem, mierzone przy pomocy pulsoksymetru). Korzystając z stetoskopu, można wysłuchać nad polami płucnymi rozlane zmiany o charakterze trzeszczeń świadczące o obecności płynu w pęcherzykach płucnych. W RTG klatki piersiowej, w miejscu zazwyczaj ciemnego, dobrze upowietrzonego miąższu płuc, widoczne są rozlane zacienienia i zagęszczenia pęcherzykowe – obraz ten bywa porównywany do burzy śnieżnej.
Dominującym objawem jest postępujące pogorszenie przenikania tlenu z mieszaniny oddechowej do krwi i tkanek. Chorzy wymagają wentylacji coraz większymi stężeniami tlenu pod coraz większym ciśnieniem.
W zależności od głównej przyczyny chorobie tej towarzyszą również różne dodatkowe objawy jak : gorączka, kaszel, ból klatki piersiowej o charakterze opłucnowym (kłujący, nasilający się przy wdechu), hipotonia (niskie ciśnienie tętnicze) oraz niewydolność wielonarządowa.
W wyniku tej choroby dochodzi do poważnego uszkodzenia płuc (pęcherzyków i włośniczek oraz bariery pomiędzy nimi). Płuca nie są w stanie dostarczyć wystarczającej ilości tlenu do krwi, może pojawić się więc niewydolność innych narządów.
Pierwotny czynnik, który uszkadza płuca wyzwala kaskadę reakcji zapalnej, która stanowi próbę obrony organizmu, jednak przybiera nadmierną formę i przyczynia się do dalszego pogorszenia funkcji płuc. Uszkodzenie śródbłonka naczyń powoduje ucieczkę płynu, a wraz z nim białek do miąższu płuc oraz światła pęcherzyków. Zalane płynem pęcherzyki nie mogą już pełnić swojej funkcji, tlen nie przedostaje się przez nie do krwi, a tym samym zaczyna go brakować w pozostałych tkankach organizmu. Płuca tracą też podatność i stają się sztywne, przez co ich wentylacja wymaga wzrastających ciśnień. Uszkodzenie naczyń krwionośnych podnosi ciśnienie w krążeniu płucnym, co stanowi dodatkowe obciążenie dla serca.
Wszystko to sprawia, że to ciężka choroba. Choć początkowo dominuje uszkodzenie płuc i niewydolność oddechowa, to w konsekwencji niedotlenienia może pojawić się niewydolność innych narządów, takich jak serce czy nerki. Najcięższe postacie choroby pomimo leczenia mogą prowadzić do śmierci.
KRYTERIA ROZPOZNANIA :
Współczesna definicja wymaga wykluczenia alternatywnych przyczyn oraz zmian w badaniach obrazowych, przede wszystkim obrzęku płuc spowodowanego niewydolnością serca. Poza tym kryteria obejmują:
1. Ostry początek – niewydolność oddechowa rozwija się w ciągu tygodnia i ma wyraźny związek z czynnikiem uszkadzającym płuca.
2. Obecność obustronnych, rozlanych zmian na RTG lub w tomografii komputerowej klatki piersiowej, których nie da się w pełni wyjaśnić innymi przyczynami.
3. Upośledzenie utlenowania krwi, wyrażone stosunkiem ciśnienia parcjalnego tlenu w krwi tętniczej (Pa02, wyrażone w milimetrach słupa rtęci) do stężenia tlenu w mieszanine oddechowej (Fi02 wyrażone jako ułamek dziesiętny); jest on miarą przepuszczalności bariery krew – płuco dla tlenu. Aby mówić o tej chorobie wskaźnik oksygenacji (Pa02/Fi02) musi być niższy od 300 mmHg. U zdrowej osoby oddychającej powietrzem wynosi około 470 mmHg. Wskaźnik oksygenacji służy też do klasyfikowania ciężkości przebiegu. O ciężkim przebiegu mówi się, gdy wynosi poniżej 100 mmHg
LECZENIE :
Leczenie opiera się przede wszystkim na wentylacji pacjentów, polegającej na stosowaniu małych objętości mieszaniny wtłaczanej do płuc przez respirator oraz na stosowaniu odpowiednich ciśnień. Ma na to celu zapobieganie powikłaniom zbyt agresywnej wentylacji, takich jak barotrauma (uszkodzenie płuc przez zbyt wysokie ciśnienie generowane przez respirator). Jeśli sama wentylacja okazuje się niewystarczająca i stan pacjenta się pogarsza, skuteczną strategią jest "proning" – ułożenie pacjenta w pozycji “na brzuchu”, w której spędza kilkanaście godzin w ciągu doby. Poprawia to wentylację tych części płuc, które uciśnięte są w trakcie leżenia na plecach.
Poza leczeniem samej choroby ważna jest terapia nakierowana na jej przyczynę. W zalezności od przyczyny stosuje się leczenie antybiotykami, lekami przeciwgrzybiczymi lub przeciwwirusowymi celowanymi w patogen, który udało się u danego pacjenta wyizolować.
………………………………………
Odpowiedź na tytułowe pytanie dole mojej poprzedniej notki
https://www.salon24.pl/u/statystyk/1131403,lista-kto-z-pis-glosowal-za-tzw-paszportami-szczepionkowymi-w-parlamencie
