1o kwietnia 2012 r. minęły dwa lata od tragedii do jakiej doszło pod Smoleńskiem, a która zabrała nam Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego wraz z Małżonką oraz 94 osobami, które wraz z Parą Prezydencką zostały skazane na lot bez powrotu. Dziś mija kolejna rocznica katastrofy. Przez minione miesiące w zasadzie nie przybliżyliśmy się nawet o krok do wyjaśnienia przyczyn katastrofy. Może nie tyle my, co „nasz” rząd, który robi wszystko, aby nie wyjaśnić nic, ale robi też wszystko, żebyśmy jak najszybciej o katastrofie i Prezydencie zapomnieli.
Myślę, że bez względu na wszystko, na całą dywersyjną robotę zmierzającą do ukrycia przyczyn katastrofy, bez względu na upływ czasu, pamięć o tragedii z 10.04.2010 r. nie przeminie nigdy. Nie przeminie dlatego, że w tym dniu, 96 polskich patriotów zostało zabitych, a my wszyscy zostaliśmy zranieni. Zranieni na tyle głęboko, że pomimo, że czas może pozwoli zabliźnić się ranom, to jednak blizny, które po nich pozostaną , nie przestaną boleć nigdy.
I nie dotyczy to tylko rodzin ofiar, ale nas wszystkich, nas Polaków, utożsamiających się z własnym narodem, z Polską – naszą Ojczyzną.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
