W ostatnich dniach polskie życie polityczne znowu przyśpieszyło. Totalna opozycja rozbiła się na kartonach i nie ma żadnego pomysłu jak skontrować programową ofensywę Prawa i Sprawiedliwości. Jakieś dęte deklaracje zaalarmowania Unii Europejskiej. Jakieś płaczliwe kwiki dawnej premier.
Platforma histeryzuje w swoim stylu, a Nowoczesna stara się działać przy użyciu psychologii stosowanej. Bardzo aktywny w mediach jest teraz poseł Witold Zembaczyński. Tak wnikliwy i opanowany w trakcie prac komisji do spraw afery Amber Gold, a tak napastliwy podczas wizyt w telewizyjnych studiach.
Pan poseł serwuje adwersarzom i potencjalnemu elektoratowi wypracowaną skrzętnie narrację. Problem w tym, że przygotowując przebiegły przekaz, korzystał jedynie z poradnika socjotechniki dla niedorozwiniętych, a do tego zatrzymał się w lekturze na kilku pierwszych rozdziałach.
Szkoda czasu na wyszczególnienie bzdur, które wygaduje pan Zembaczyński. Szkoda też czasu na polemikę. Jednak warto przełożyć je na praktykę kampanii wyborczej. Wyobraźmy sobie, że przedstawiciel Nowoczesnej pojechał w teren, aby spotkać się z mieszkańcami i zabiegać o ich wyborcze poparcie.
- Panie pośle, jaki program ma Nowoczesna?
- A goń się frajerze, zajrzyj se do internetu. Na naszej stronie jest program.
- No ale przynajmniej jakieś główne punkty niech pan przedstawi.
- Po pierwsze, proszę nie kłamać, bo nie punkty, tylko plany. A po drugie to niech najpierw PiS odda pieniądze.
- Jeden z waszych posłów powiedział ostatnio, że i tak nie będziecie realizować programu.
- Jeśli partia rządząca zamyka polityków opozycji, to traci ludzką twarz.
Panie pośle, proszę przyjąć życzenia wszelkiej pomyślności.
[]
