Nawoływanie

 

 

 

FALOCHRONY

 

Morze wiosłuje płetwami fal.

Nawołuje kogoś czy zatapia głaz?

Morze wypluwa bursztyny –

Połyskują w świetle księżyca.

 

Nieopodal słowa brzęczą gniewnie.

Na miedzy nocy i dnia stoi ktoś.

Przeklęci czy piękni, kochankowie plaż.

Malachitowe łąki miłości – daleki śpiew.

 

To jeszcze nie wesele, to święto mew.

Trwa tajemnicze nawoływanie,

Ona wyciąga ręce – te falochrony dwa.

Czy coś mówi, czy to brzęczenie os?

 

Wieści płyną, skąd płyną, dokąd płyną?

Morze wiosłuje płetwami fal.

Przypływ.

Odpływ zabiera falochrony dwa.