Hrabio, truskawka poza obrazek wyrasta, tylko ręką sięgnąć ... ach! mniam... pyszny widok!
Wiersz dedykowany Samancie - Teresce.
POZIOMKI Z ROSĄ
Z mojej pamięci tę noc – w kąt nie odeślę,
Twe oczy płoną jeszcze kwiatem paproci,
W sobótkę szliśmy po kwiat jednej nocy.
Droga w sosnowym lesie snuła się muzycznie.
W oddali ognisko od ogniska się zapalało,
Stos za stosem. Na trawie rozsiadły się panny,
Wiły wianki z ruty, rumianków i macierzanki.
Minęliśmy taneczny korowód dla słońca,
Wtedy gorejący kwiat do nóg nam spadł.
Już nie musimy szukać po miastach zaspanych
Tamtej ulicy, tamtej ławki, słów zbłąkanych.
Czerwcowe niebo. Noc jasna a wonna bzem,
Akacją i jaśminem – zwiewnie szła boso.
Świt dotknął twarze pierwszym blaskiem,
Wtedy podałeś mi do ust poziomki… z rosą.
Inne tematy w dziale Kultura
