Zło, to zaprzeczenie, przez wolne w swoim wyborze osoby, Bogu, który jest Doskonałą Miłością, Doskonałym Dobrem. Przyczyna tego zaprzeczenia tkwi w niechęci stworzenia do zaakceptowania prawdy o własnej ograniczoności względem Boga, niechęci do zdania się bardziej na Niego, niż na siebie. Przyjęcie takiej postawy jest oczywiście błędem logicznym, ponieważ Istota Najdoskonalsza, może być tylko jedna. Nieuznanie prawdy o tym fakcie, ujawniający się brak zgody na nią, staje się początkiem wyprowadzenia buntu względem Stworzyciela.
U Szatana, który nie mógł być przez nikogo kuszony, bunt musiał być wypowiedziany w akcie całkowicie świadomym, jako przewrotność w pełni wiedzy o tym, co jest ostatecznie zgodne z rozumem, w pełni możliwości postrzegania Boga i przebywania z Nim. W sposób zupełnie wolny i świadomy wybrać fałsz w obliczu Pełni Prawdy jest aktem demonicznym i uczynić to można tylko ostatecznie, gdyż decyzja taka nie pozostawia już miejsca na szery żal.
Upadek Szatana niósł ze sobą „owoce” w postaci wad głównych. Pokrótce omówię w jaki sposób widzę ich genezę.
-
Pycha - przeciwstawia się pokorze, a więc prawdzie o sobie, przez co Szatan staje się „ojcem kłamstwa”.
-
Chciwość – Szatan chce dla siebie „więcej”, niż dał mu Bóg (chce sam uczynić siebie bogiem) i w ten sposób zaprzecza prawdzie o tym, że Bóg jest Dobry i że kocha osoby, które stworzył, że chce dla nich zawsze dobra.
-
Nieczystość - zamiast ku Bogu, jako Miłości, Szatan zaczyna kierować swoje pragnienia jedynie ku samemu sobie. (Warto tu przy okazji zauważyć, iż analogicznie nieczystość seksualna przejawia się i u ludzi, jako egoizm - nakierowanie głównie na siebie, zamiast ku współmałżonkowi i potomstwu.)
-
Zazdrość – Szatan zazdrości Bogu Jego Doskonałości, zazdrości również innym stworzeniom tego, czego braki zauważa u siebie; nienawidzi i dlatego staje się „zabójcą” rodzącym śmierć, przede wszystkim jako wieczne oddzielenie stworzeń od Boga.
-
Nieumiarkowanie – Szatan nie może nigdy i w żaden sposób zaspokoić swoich żądz.
-
Gniew – nieustanne nienasycenie powoduje złość, potęguje nienawiść do innych, a w ostateczności nawet do samego siebie - jak palący wewnętrznie ogień, którego nie można już zagasić.
-
Lenistwo – wynika wprost z zaprzestania podejmowania przez Szatana jakichkolwiek dobrych działań, z całkowitego skupienie się tylko na sobie samym.
Powyższe „owoce” szatańskiego buntu stały się nasieniem pokusy, a poprzez upadek Adama i Ewy korzeniami grzechu, który Szatanowi udało się zaszczepić także w ludzkość.
Tak postrzegam sposób, w jaki Szatan zaczął budować swoje własne „królestwo”, które stało się tym wszystkim, czym nie było Królestwo Boga. Dał początek i zaczyn wszelkiego zła, a jednocześnie wabił, jako swój łup wyrwany Bogu, tych, którzy w sposób mniej lub bardziej świadomy przyszłych skutków, lecz zawsze świadomy sprzeczności z Wolą Boga, piękno wolności do dobra i prawdy zamienili na więzienie kłamstwa i wiecznego egoizmu - dziedzictwo Boga, na „dziedzictwo” Szatana.
