Umiemy krzyczeć - nie umiemy słuchać!

Patrząc na "cały ten zgiełk" którym przykrywa się rzeczy nie tylko dla Polaków ważne - nie można uniknąć refleksji:

Umiemy krzyczeć - nie umiemy słuchać!

"Majsterkowiczom" różnej orientacji nie ma co się dziwić. Są świadomi tego co robią, krzyczą mając cel i mozliwości. Krzyk - to jednak nie tylko świadome działanie manipulantów, zagłuszanie braku argumentów, to także oznaka bezsilności. Ci, których głosu w "odgórnym" pokrzykiwaniu nie słychać z agory - też krzyczą. Krzyczy prawie całe tzw. Społeczeństwo.

Skąd ten krzyk?

Wstydzimy się chyba siebie i za siebie, sami przed sobą. Zagłuszamy krzykiem swoje sumienie, pomyłki (wyborcze), to że daliśmy się wmanipulować w różne dziwne zakamarki ludziom którym słoma z butów wystawać będzie jeszcze pokolenia i którym wrodzone chamstwo nie pozwala przejść przez gardło słowu"przepraszam" a pazerność oddać tego, co chwycili. Kraju sukna?

Wstydzimy się nie Ojczyzny lecz tego, że ją rozsprzedaliśmy, daliśmy wzmocnić się "Elycie" i jak stado baranów dajemy się jej prowadzić za przewodem Grubej Kreski do punktu Zero. Gdzie nie będzie nic - tylko Matrix.
Jesteśmy źli - na siebie.

... a może tak - rozsądnie i razem?

Czekam, i chyba nie tylko ja, na objawy rozsądku, spokój i kulturę w parlamencie, mediach i "na codzień".  Na pokorę i skruchę. Na prawdę i uczciwość. Na pełen szacunku dla wyborców rozsądny dialog. Do tego by być uczciwym nie jest potrzebna żadna tajna służba, podsłuchy ani mury więzienia i kordony - wystarczy mieć poczucie odpowiedzialności i godność.

Dialog polega na odzywaniu się gdy się ma argumenty i na uważnym słuchaniu. Szacunku ani autorytetu nie osiągnie się krzykiem.

Uczmy się słuchać.

_________________ mkd

Maciej Krzysztof Dąbrowski

http://wierszemkd.pl