Refleksja z Rocznicy 1o.IV.
Gdy na Krakowskim stoją barierki -
nie zbliż się ludu, nie zbliż!
Ty patrz spokojnie, jak tam, za nimi
ktoś profanuje Krzyż.
Po to stanęły te cud-bariery
by strzec obłudy Pi-aR?
By pianą, gazem stać na jej straży
i gasić prawdy żar?!
Uczynić nam z serc wyjałowione
pogorzelisko? By trwać?
Zamalowywać kolorem sadzę?
Laur podłości dać!?
Co mamy w zamian? Zamglony całun?
Załgany ósmy nie-cud?
A za barierką Dyzmy kariery?
Zmieciony pod stół brud?
I cóż lud widzi? Czy ktoś się wstydzi?
Czy to pokuty czas?
Nie!
Te barierki, tarasy, gierki
dla ogłupionych mas -
Pamięc zabiją w nas…… ?