(zainspirowane omawianiem przestrzeni wektorowych przez prof. Arkadiusza Jadczyka)
Przestrzeń wypełnioną myślami można przedstawić w postaci przestrzeni wektorowej. Są w niej zarówno myśli zbieżne (wektory styczne), przeciwne (wektory przeciwne) jak i myśli niezgodne (wektory prostopadłe).
Bywa i tak, że myśli niezgodne - prostopadłe - wykorzystuje się, by uzyskać wiekszą dynamikę myśli. Bowiem podążanie tylko myślą właściwą jest wyczerpujące. Ponadto stosowanie myśli prostopadłej daje możliwość uzyskania pewnego dystansu wobec myśli (właściwej) - co może ułatwiać jej zrozumienie przez innych.
Często jest tak, że reprezentacja wektorowa, odzwierciedla sposób myślenia twórcy, uporczywie krążącego wokół tematu. Tzw. spirala myśli, polega na ciągłym poszukiwaniu odpowiedzi na myśl właściwą, poprzez odniesienia do myśli pobocznej, niekoniecznie prostopadłej - ponieważ każdą myśl można "nagiąć" (przybliżyć) w ten sposób by stała się zbieżna (styczna) - niejako utwierdzając twórcę, w słuszności (poprawności) toku myślenia.
Warto zauważyć, że każde myślenie - nawet matematyczne - zbudowane jest z tych samych komponentów objaśniających: orzeczeń wyrażających "dzianie się", czyli przebieg czasowy, oraz podmiotów opisujących przestrzeń (materię). Innymi słowy myśli są zanużone w czasoprzestrzeni, co daje podstawę do twierdzenia, że innego sposobu opisu świata - jeśli istnieje - człowiek nie jest w stanie poznać.
