Kształt grawitacji
... jest wspomnieniem z przeszłości, niewyraźnym, choć uchwytnym zmysłem mózgu ... dlaczego?
Dlaczego to co jest światłem rzeczywistym, po czasie przedstawia się w naszym umyśle swiatłem urojonym? To co widzimy realnie (?) zawsze jest kształtem czegoś materialnego, a więc grawitacyjnego. Gdy nasze myśli są w krainie matematyki, badają to co leży na granicy tego co realne i niepoznawalne. A każda granica wyznacza granicę kształtu. Więc ...
Nasze wspomnienia i wyobrażenia
.. nierealne, bo istniejące w mózgu, są jedynie kształtem zaprzeszłej grawitacji, która nigdy nie zanika ... bo gdy wspominamy kogoś, lub coś było związane emocjonalnie z naszym życiem ... odtwarzamy grawitację, która poprzez przeszłość, kształtuje nasz dzisiejszy obraz siebie.
Przyjrzyj się sobie
... jak się poruszasz, jakie są Twoje ruchy i zwroty do innych. Ty zawsze odgrywasz (a nie jak niektórzy pompatycznie twierdzą: grasz), pewien kształt z odziedziczonego kształtu grawitacji.
Świat elektromagnetyczny, szybko zapomina o człowieku. Czasami człowiek (osobowość) jest tylko "przebłyskiem chwili", ale wspomnienie o nim już tym nie jest ... szczególnie dla bliskich.
Prawo zachowania grawitacji mówi, że Twój kształt nigdy nie zanika, dopóki jesteś w "pamięci" innych. Ta pamięć nie jest przebiegiem elektronów, czy elektromagnetycznych impulsów, ale jest całością przenoszoną jako obraz czegoś zewnętrznego - obrazem, kształtu grawitacji ... który stopniowo z czasem zanika ...
Zanika, bo czas stopniowo zaciera wyrazistość obrazu
... ale przecież czas wiąże się z przestrzenią, tworzą tzw. czasoprzestrzeń. W pewnym sensie, rozróżnialność czasu i przestrzeni przestaje mieć znaczenie. Czasami czas jest bardziej ważny, a czasami ... ważniejsza jest przestrzeń. Czasami nie czas jest ważny ale przestrzeń, która ten czas obejmuje. Innymi słowy istotny staje się kształt, czyli coś, co jest utrwalonym obrazem (atrybutów) przestrzeni w czasie ...
Stop-klatka!
... uchwycenie przestrzeni w czasie jest zjawiskiem znajomym dla zmysłu wzroku, którego efektem jest między innymi złudzenie ruchu.
Gdyby każdy punkt (pojecie matematyczne) powiązać z punktem przestrzeni, określonym siłą grawitacji, to doszlibyśmy do wniosku, że światło w kosmicznej przestrzeni (poprzez swoją niezależność częstotliwości) ujawnia grawitacyjną postać jej kształtów.
A kształt jest tym czym żyjemy na co dzień. Kształt wypowiedzi, kształt ciała, samochodu, czy ubrania w którym chodzisz, kształtuje Ciebie .. czyż nie?
Każda zmiana kształtu to zmiana Twojej grawitacji z dokładnością do układu warg gdy się uśmiechasz.
Czyli zapomnij o steku słów które wypowiadasz, bo one są tylko fizjologicznym uwolnieniem przebiegu elektrycznej myśli. Pomyśl raczej o kształcie tego/kogo kochasz ... a to będzie wewnętrzny głos Twojej grawitacji.
