Planowanie w nauce: zadziwiająca współczesna rzecz

Nie wiem czy wszędzie instytucje naukowe planują, czym się będą zajmować przez kolejny rok czy pięć lat, ale u nas planują. A w świetle historii nauki jest to raczej absurd. Żadne wielkie liczące się odkrycie nie było zaplanowane. Nie stało w planie Flemminga: " 1936-1940: odkrycie penicyliny",  ani w planie badań naukowych Heisenberga "Odkrycie zasady nieoznaczoności Heisenberga" ani w planie Czochralskiego "odkrycie kryształu Czochralskiego". Bo w naturze odkryć leży, że są zaskoczeniem i nie można ponadto zaplanować "odkrycia zasady Heisenberga" zanim ta zasada będzie odkryta. Więc nie planowano, a odkrywano. Teraz się planuje, ale, przynajmniej u nas,  tak istotnych odkryć, jak przed erą planowania w nauce,   nie robi się. Ponadto na planowanie idą tony, tony papieru, dużo ludzi musi być zatrudnionych, by decydować, jak się planuje i sprawdzać czy dobrze się planuje i czy zrobiono to, co planowano. Dziw bierze. że nowoczesność, uważająca się za najmądrzejszy, szczytowy etap w dziejach świata tak postępuje. Ostatnio u nas kilku paleontologów odkryło, że pierwsze zwierzęta wyszły na ląd miliony lat wcześniej niż sądzono. Tego odkrycia też nie było w planach naukowych tych naukowców pod: Plan na lata 2008-2010: "Odkrycie, że zwierzęta wyszły na ląd wcześniej niż myślano", bo ci badacze nie potrafili przewidzieć, że to odkryją, że odkryją odpowiednie ślady kończyn na skale. Powinni dostać naganę, iż zajmują się w pracy rzeczami nie przewidzianymi w planie do badań. Tymczasem to nieplanowane odkrycie dało im uznanie i sławę, a odkrycia planowane w planie - nie.