Klangor establishmentu

Słowa, którymi Jan Chrzciciel, niczym konferansjer, zapowiada wejście na scenę Jezusa z Nazaretu.

Słowa, które wypowiadamy podczas każdej Mszy św.

A ponieważ tak często, to kto wie, czy nam się troszkę nie zdewaluowały.

Dobrze więc byłoby podumać nad nimi aby odświeżyć sobie sens w nich tkwiący.

 

Baranek Boży.

Baranek to zwierzę ofiarne.

Baranek Boży zatem to ofiara złożona przez samego Boga.

Już w tej zapowiedzi widzimy, że Mesjasz nie jest politycznym przywódcą, który ma dać Izraelowi doczesną potęgę i chwałę, jak to sobie w marzeniach i tęsknotach wyobrażali Izraelici.

 

Gładzi grzech świata.

Więc nie tylko Izraela.

Potwierdzenie tego znajdujemy u Izajasza: Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi (Iz 49,6).

 

Jan to wiedział i powiedział.

Ale kto z tzw. establishmentu będzie słuchał dziwaka odzianego w skóry, żywiącego się szarańczą i miodem leśnym.

Posłuchało za to kilku prostaków.

Dnia następnego po tej szczególnej prezentacji „Oto Baranek Boży”, dwaj uczniowie Chrzciciela: Jan (późniejszy autor czwartej Ewangelii) i Andrzej (brat Szymona Piotra, późniejszego pierwszego papieża) powędrowali za Jezusem.

 

I stało się tak, że kamień odrzucony przez budowniczych stał się kamieniem węgielnym.

Nie pomógł klangor establishmentu.